فریاد ابراهیمی - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته مهندسی عمران- مهندسی و مدیریت منابع آب،دانشکده فنی و مهندسی،دانشگاه محقق اردبیلی،
اتابک فیضی - استادیار گروه مهندسی عمران، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه محقق اردبیلی
سیدسعید راثی نظامی - استادیار گروه مهندسی عمران، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه محقق اردبیلی
طاهر باهرطالاری - استادیار گروه مهندسی عمران، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه محقق اردبیلی

پیشرفت و توسعه سریع شهرها با از بین بردن زمین طبیعی و تغییر کاربری اراضی همراه است و این رشد سریع موجب به وجود آمدن سطحهایی با نفوذپذیری بسیار کم و یا صفر هستند. با کمتر شدن نفوذ رواناب در سطح شهر شاهد ایجاد روانابها هستیم، که در چند سال گذشته تلفات جانی و مالی قابل تاملی را بر جای گذاشته است. کنترل و مدیریت سیلاب نیاز به شناخت آن دارد. هدف از این مقاله بررسی تاثیر روشهای توسعه کم اثر بر مدیریت سیلاب شهری است. استفاده از روشهای توسعه کم اثر، از اقدامات اصلی در مدیریت سیلابهای شهری و کم کردن تخریبهای ناشی از آن است. این روش کاربردی با بهره گیری از محیط زیست، گامی مناسب در مقابله با توسعه شهرنشینی میباشد. همچنین میزان نفوذ و نگهداشت رواناب را افزایش داده و در تصفیه روانابهای دارای مواد جامد معلق بسیار موثر است. گردآوری اطلاعات در این مقاله بر اساس مطالعه های کتابخانه ای و اطلاعات موجود بوده است. یافته های این تحقیق حکایت از آن است که میتوان با اعمال روشهای توسعه کم اثر از جمله بامهای سبز، بشکه های ذخیره و جوی باغچه به کمتر کردن میزان تخریب سیلاب، تصفیه آلودگی سیلاب و میزان هزینه های شهرداری دست یافت.

مدیریت سیلاب شهری، رواناب سطحی، روشهای توسعه کم اثر، LID، راهکارهای مدیریتی