سید عباس ابراهیمی - استادیار دانشکده اقتصاد، مدیریت و علوم اداری دانشگاه سمنان، سمنان، ایران
سید محمد مهدی باکی هاشمی - دانشجوی دکتری مدیریت دولتی، گرایش تصمیم گیری و خط مشی گذاری عمومی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران

افزایش سهم گردشگری درمانی در تولید ناخالص کشورها، سبب شده است دولت های توانمند با رفع موانع، سیاستگذاری اثربخش و برنامه ریزی آینده نگر درصدد افزایش بهره برداری از این فرصت سود آور برآیند. پژوهش حاضر با هدف بررسی و تبیین مولفه های موانع توسعه گردشگری درمانی خارجی در بخش خصوصی نظام سلامت کشور تدوین شده است. این پژوهش از منظر رویکرد ، کیفی و از منظر هدف کاربردی است. پس از مطالعه پیشینه و ادبیات مرتبط با گردشگری درمانی و انجام مصاحبه های نیمه ساختار یافته با 15 نفر از مدیران عامل و مدیران پرستاری بیمارستان های خصوصی که دارای امتیاز اعتباربخشی درجه یک می باشند و با استفاد ه از روش شبکه مضامین به تحلیل مصاحبه ها پرداخته شد. نتایج مشخص نمود که موانع گردشگری درمانی خارجی در بخش خصوصی نظام سلامت را می توان در پنج گروه، موانع حاکمیتی و حقوقی، موانع بازاریابی و برندینگ، موانع کارایی_ساختاری بیمارستانی، موانع فرهنگی- اجتماعی و موانع زیرساختی و پشتیبانی طبقه بند ی نمود که هریک از این طبقات دارای تعدادی زیرفاکتور می باشند ؛ بنابراین برای بهره برداری از این فرصت مناسب و کاهش وابستگی منابع درآمدی کشور به فروش نفت، دولت می تواند با سیاستگذاری کلنگر، برنامه ریزی عملیاتی اثربخش، هماهنگی های بین بخشی، بسترسازی سرمایه گذاری بخش خصوصی و تعمیق ارتباطات بین المللی با کشورهای منطقه و دوست به این هدف دست یابد.

نظام سلامت، بخش خصوصی، گردشگری درمانی، شبکه مضامین