روز کاری از دست رفته در مصدومین حوادث ترافیکی مراجعه کننده به بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال 96

Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 572

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

CONFODI03_040

تاریخ نمایه سازی: 10 آذر 1398

Abstract:

مقدمه: تصادفات جاده ای یکی از مهم ترین عوامل مرگ و میر، ناتوانی و صدمه به وسایل در جهان می باشد که هزینه های مستقیم و غیرمستقیم اقتصا دی و اجتماعی زیادی را نیز به جامعه تحمیل می کند، بنابراین این مطالعه باهدف بررسی روز کاری از دست رفته در مصدومین حوادث ترافیکی مراجعه کننده به بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد در فروردین و اردیبهشت ماه سال 1396 انجام شد. روش پژوهش: پژوهش حاضر به صورت توصیفی - مقطعی در سال 1396 بر روی 551 مصدوم حوادث ترافیکی مراجعه کننده به بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی مشهد که به صورت تصادفی منظم انتخاب شده بودند، انجام گرفت. ابزار مطالعه پرسشنامه سلامت و کار بود که روز کاری از دست رفته ناشی از مشکلات سلامتی را محاسبه کرد. جمع آوری داده ها به صورت تماس تلفنی تا سه ماه بعد از تصادف صورت گرفت و روز کاری از دست رفته محاسبه شد . نتایج وارد نرم افزار stata شده و با آزمون های آماری ویل کالسون و من- ویتنی و رگرسیون چندکی آنالیز شدند. یافته ها: در این مطالعه مردان ( 75.6 %) و مصدومینی با شغل آزاد ( 30.7 %) و در رنج سنی زیر 25 سال ( 34.7 % ) بیشترین فراوانی تصادف را نسبت به سایر طبقات داشتند و 54.9 % آنان از وسیله نقلیه موتوری استفاده می کردند. میانگین و انحراف معیار روز کاری از دست رفته 47.07 ± 44.45 بود. بیشترین میانگین و انحراف معیار روز کاری از دست رفته در آسیب وارده به لگن و ران 52.49 ± 60.22 مشاهده گردید. بین سن، جنس، نوع شغل و نوع وسیله مصدوم و روز کاری از دست رفته رابطه معنی دار وجود داشت ( P=0.001 ). نتایج رگرسیون چندکی برای متغیر روز کاری از دست رفته درصدک های 25 ، 50 و 75 درصد در متغیرهای وضعیت سلامتی و نوع شغل معنی دار بود. نتیجهگیری: میزان روز کاری از دست رفته به دلیل حوادث ترافیکی بین گروه های مختلف سنی، جنسی و شغلی متفاوت بود . شناخت ویژگی های تصادفاتى که رانند گان آن ها مقصر شناخته شده اند می تواند منجر به شناخت مهمترین عوامل موثر شود و سیاست گذاران را در جهت طراحى مداخلات پیشگیرانه هدایت کند. ارتقای زیرساخت های حمل و نقلی و همچنین بهبود دسترسی به خدمات بیمارستانی مرتبط در این بخش می تواند تا حد زیادی این روز کاری از دست رفته را کاهش دهد.

Keywords:

روز کاری از دست رفته , مصدومین , حوادث ترافیکی , بیمارستان

Authors

زهرا کیوانلو

کارشناس ارشد مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، معاونت اجتماعی، دانشگاه علوم پزشکی سبزوار، سبزوار، ایران

حسین ابراهیمی پور

کارشناس ارشد مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

علی اصغر کیا دلیری

استادیار، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

حسین تیره

استادیار، گروه اپیدمیولوژی بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه لوند سوئد

مهدی یوسفی

کارشناس ارشد آمار زیستی، گروه اپیدمیولوژی و آمار زیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

حمید حیدریان میری

استادیار، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران