بررسی آگاهی و نگرش مدیران بیمارستان های آموزشی شهر تبریز نسبت به بیمارستان های ارتقاء دهنده سلامت در سال 1395

مقدمه: ماموریت بیمارستان های ارتقا دهنده سلامت، تبدیل یک بیمارستان از یک محل تشخیص و درمانی صرف به مکانی برای پیشگیری از بیماری ها و ارتقا دهنده سلامت برای بیماران، کارکنان، مراجعین و کلیه آحاد جامعه می باشد . پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان آگاهی، نگرش مدیران و کارکنان بیمارستان های آموزشی شهر تبریز از بیمارستان های ارتقا دهنده سلامتی انجام گرفت. روش پژوهش: این پژوهش از نوع توصیفی-تحلیلی و مقطعی بود. جامعه آماری شامل کلیه مدیران در سطوح مختلف بیمارستان بود. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش پرسشنامه محقق ساخته می باشد . روایی آن توسط ده نفر از متخصصان مدیریت خدمات بهداشتی و متخصصین بهداشتی و همچنین پایایی آن با ضریب آلفای کرونباخ 90 / 0 مورد تائید قرار گرفت. داده ها با نرم افزار SPSS 19 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. داده ها وارد نرم افزار SPSS 19 شده و به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آزمون t-test ، آزمون ANOVA ، آزمون همبستگی اسپیرمن، آزمون کلموگروف اسمیرنوف و تی مستقل استفاده شد. یافته ها: در بیمارستان های مورد مطالعه، آگاهی و نگرش مدیران به طور معنی داری بیشتر از متوسط بود. علاوه بر این، ارتباط بین آگاهی مدیران و نگرش آن ها قابل توجه بود (P<0.013) نتایج آزمون ANOVA نشان داد که اختلاف معنی داری بین دو گروه آگاهی مدیران دارای 10-6 سال تجربه کاری و مدیران که 11 تا 15 سال تجربه کاری داشتند، ( P<0.01 ) وجود دارد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد آگاهی و نگرش مدیران نسبت به بیمارستان های ارتقای سلامت در سطح مطلوب بود. این می تواند پایه ای برای اطلاع رسانی به پرسنل دیگر و تدوین سیاست ارتقای سلامت باشد. با توجه به آمادگی بیمارستان ها، تدوین سیاست و چارچوب خاص و مشخص برای ارتقای سلامت در بیمارستان ها به منظور ایجاد بیمارستان های ارتقا دهنده سلامت ضروری به نظر می رسد.

Keywords:

بیمارستان های ارتقاء دهنده سلامتی , آگاهی , نگرش , مدیران , بیمارستان های آموزشی – درمانی