سعید صفری - دانش آموخته ی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی و علم مواد، دانشگاه صنعتی شریف
محمد قربانی - استاد، دانشکده مهندسی و علم مواد، دانشگاه صنعتی شریف

در این پژوهش، ابتدا جوشکاری اصطکاکی اختلاطی متشابه بین آلیاژهای آلومینیوم AA5052 تحت پارامترهای بهینه انجام می شود سپس یک پوشش اکسیدی محافظ به روش پلاسمای الکترولیتی بر روی محل اتصال آلیاژهای آلومینیوم AA5052 اعمال می شود و رفتار خوردگی نمونه های جوشکاری شده ی فاقد و دارای پوشش اکسیدی پلاسمای الکترولیتی در سه منطقه فلز پایه، منطقه متاثر از حرارت و منطقه به هم خورده به وسیله آزمون پلاریزاسیون مورد بررسی قرار می گیرد نتایج حاصل نشان می دهد که سرعت خوردگی در نمونه ی فاقد پوشش در مناطق مختلف با هم متفاوت است به نحوی که بالاترین سرعت خوردگی به ترتیب متعلق به منطقه به هم خورده، منطقه متاثر از حرارت و منطقه فلز پایه می باشد و این در حالی است که سرعت خوردگی در تمامی مناطق نمونه دارای پوشش پلاسمای الکترولیتی نسبت به نمونه ی فاقد پوشش کاهش یافته و تقریبا با یکدیگر یکسان و برابر می باشد که این موضوع نشان دهندهی مستقل بودن کیفیت پوشش پلاسمای الکترولیتی از شرایط زیرلایه نظیر ریزساختار، میزان تنش پسماند و ... میباشد و صرفا به ماهیت و جنس زیرلایه بستگی دارد به علاوه این موضوع به صورت کیفی نیز با مشاهده تصاویر حاصل از میکروسکوپ الکترونی روبشی در مناطق مختلف نمونه ی دارای پوشش پلاسمای الکترولیتی نیز قابل مشاهده می باشد.

اکسیداسیون پلاسمای الکترولیتی، جوشکاری اصطکاکی اختلاطی، آلیاژ آلومینیوم AA5052 ، خوردگی