تاثیر گرافن اکسید بر خواص خوردگی و چسبندگی پوشش های هیبریدی آلومینا بر زیرلایه منیزیم AZ91D

با توجه به کاربرد گسترده آلیاژهای منیزیم در صنایع مختلف، در این مقاله، رفتار الکتروشیمیایی و چسبندگی پوشش های هیبریدی آلومینا/ اکسیدگرافن بررسی شد. به منظور تهیه این پوشش، از رسوب الکتروشیمیایی استفاده شد. بعد از پوشش دادن نمونه ها برای تشکیل فاز میانی AI12Mg17 تغییر درصد حجمی نانو ذرات اکسیدگرافن در مقادیر 0/5، 1 و 2 به عنوان متغیر فرایند انتخاب شد. برای بررسی تشکیل فازها تحت آنالیز پراش پرتوایکس قرارگرفته و برای بررسی مورفولوژی نمونه های پوشش داده شده از دستگاه میکروسکوپ الکترونی روبشی استفاده شد. رفتار الکتروشیمیایی پوشش های هیبریدی در محیط محلول آب دریا توسط دستگاه پتانسیواستات مورد ارزیابی قرار گرفت. تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی نشان می دهد که با افزایش درصد حجمی نانو ذرات گرافن اکسید در برخی از نقاط ترک در پوشش کمتر می شود. چسبندگی پوشش ها با افزایش گرافن اکسید بهبود پیدا کرد که امکان دارد به دلیل تشکیل فاز میانی و اثر پلزنی توسط گرافن اکسید را دارد. قابل ذکر است که نتایج آزمون خوردگی نشان می دهد که میزان خوردگی منیزیم با حضور پوشش های هیبریدی آلومینا- اکسیدگرافن به میزان قابل توجهی کاهش می یابد. با افزایش درصد حجمی نانو ذرات، میزان مقاومت به خوردگی در این محلول خورنده افزایش می یابد

Keywords:

پوشش آلومینا/گرافن اکسید , آلیاژ AZ91D , خوردگی , سختی , چسبندگی