کاهش اسیدیته آب دریاچه ارومیه با استخراج سولفات به روش غیر تبخیری و تاثیر آن روی کاهش خوردگی بتن در پل میانگذر دریاچه ارومیه

در مناطقی که خاکها و آبهای زیرزمینی، حاوی مقادیر زیادی سولفات هستند و یا سازه هائی که در محیطهای دریائی احداث شده اند، طراحی بتن باید به نوعی باشد که در مقابل حملات سولفاتی، مقاومت کافی را دارا باشد. نمکهای سولفاتی در حالت جامد، قادر به آسیب رساندن به بتن نمی باشند؛ اما زمانی که بصورت محلول در می آیند، می توانند با مواد ایجاد شده از عملیات هیدراتاسیون سیمان یعنی هیدروکسیدکلسیم، آلومینات کلسیم و هیدرات سیلیکات، واکنش دهند که این واکنشها به فروپاشی و از هم گسیختگی بتن منتهی می شود. در این مطالعه، میزان استحصال و بررسی شرایط بهینه جهت بهره برداری سدیم سولفات از آب دریاچه ارومیه با بهره گیری از شرایط اقلیمی منطقه و حداقل انرژی و با استفاده از روشهای غیر تبخیری مورد بررسی قرار گرفته است. به دلیل فراوانی ذخایر سولفات سدیم در ایران و همچنین عدم وجود واکنش شیمیایی در فرایند فرآوری و در نتیجه سادگی تجهیزات، نکات فنی و شرایط عملیاتی مطالعه در این زمینه اهمیت زیاد دارد. به علت وجود مقادیر فراوان یون سولفات در آب دریاچه ارومیه، سازه بتنی میانگذر شهید کلانتری از آسیب خوردگی حاصل از سولفات، در امان نخواهند بود. در این طرح علل خوردگی توسط یون سولفات بررسی گردیده ونتایج حاصل به دست آمده است.

Keywords:

کاهش خوردگی بتن , پل میانگذر دریاچه ارومیه , یون سولفات , روش غیر تبخیری