فاطمه مرادی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی مواد، دانشگاه صنعتی اصفهان
فتح اله کریم زاده - استاد، دانشکده مهندسی مواد، دانشگاه صنعتی اصفهان
مهشید خرازیها - استادیار، دانشکده مهندسی مواد، دانشگاه صنعتی اصفهان

نانوژنراتورها ساختارهایی در ابعاد میکرو یا نانو هستند که از ارتعاشات مکانیکی موجود در محیط، جریان سیالات، اختلاف حرارت و غیره برای تامین انرژی موردنیاز سیستمهای موردنظر استفاده میکنند. در این مبدلها از دو لایه مجزا با خاصیت الکتریکی کاملا متفاوت استفاده میشود، به گونه ای که یکی از این سطوح توانایی القای بار الکتریکی مثبت و دیگری توانایی القای بار منفی را داشته باشد. در این گزارش، با توجه به هدف حفظ شفافیت و در نظر گرفتن عوامل موثر در توان خروجی دستگاه، انتخاب موادی چون لایه پلی دیمتیل سیلوکسان اصلاح شده با گرافن اکساید به عنوان لایه تریبوالکتریک، و اکسید قلع آلاییده شده با فلورین به عنوان الکترود پیشنهاد میشود.پلیمر پلیدیمتیل سیلوکسان ، پلیمری شفاف، انعطافپذیر، غیرسمی و زیست سازگار است که کاربرد فراوانی در ساخت نانوژنراتورهای تریبوالکتریک دارد. به منظور بهبود خواصی از جمله افزایش چگالی بار سطحی و بهبود خاصیت آبگریزی، فرایندهای اصلاح سازی شامل پوششدهی با انواع گوناگون نانومواد( از جمله اکسید گرافن) و ایجاد میکروبافت بر روی سطح آن انجام میشود. انتظار میرود که ترکیبی از فرایند پوششدهی و ایجاد میکروبافت در سطح، ضمن کنترل شفافت این پلیمر، خواص آن را به عنوان یک تریبوالکتریک بهبود داده و سبب بهبود ولتاژ خروجی شود.

نانوژنراتور، تریبو الکتریک شفاف، پلیدیمتیلسیلوکسان