حمید ثابت قدم - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی مواد- جوشکاری دانشگاه تهران
عباس زارعی هنزکی - دانشیار دانشکده مهندسی مواد و متالورژی دانشگاه تهران
علیرضا آرائی - استادیار دانشکده مهندسی مکانیکدانشگاه تهران

از یک دیدگاه فرآیندهای جوشکاری را می توان به دو دسته روش های ذوبی و روش های غیرذوبی (حالت جامد) تقسیم بندی کرد. در روش های غیر ذوبی به دلیل عدم حضور فاز مذاب، تغییرات متالورژیکی و مشکلات ناشی از آن نیز وجود نخواهد داشت. از جدیدترین فرآیندهای جوشکاری حالت جامد می توان به فرآیند اتصال دهی با کمک فاز مایع گذرا که ترکیبی از لحیم کاری متداول و جوشکاری نفوذی است، اشاره داشت. این فرآیند خواص مطلوب لحیم کاری را با خواص مطلوب اتصال دهی نفوذی ارائه میکند. در این فرآیند اکثرا از یک فلز پرکننده مذاب برای پرکردن اولیه درز اتصال استفاده می شود. اما در حین مرحله حرارت دهی، مذاب پرکننده در مواد زمینه اصلی نفوذ کرده و فاز جامد تشکیل می دهد، بنابراین دمای ذوب مجدد اتصال و کاربری آن بالا میرود. این روش برای محدوده وسیعی از مواد مانند سوپرآلیاژهای پایه نیکلی، سرامیکها، آلیاژهای استحکام دهی پخشی شده با اکسید و... که اتصال آنها با دیگر روشهای اتصال دهی به سختی انجام می گیرد، قابل استفاده است. در این پژوهش قصد بر این است تا با معرفی این روش و پارامترهای موثر بر آن، نتایج حاصل از اتصال نقره به مس که توسط این روش و در دماها و زمان های مختلف انجام پذیرفته است مورد بررسی قرار گیرند.

فرآیندهای جوشکاری حالت جامد، جوشکاری نفوذی، لحیم کاری نفوذی، جوشکاری مس- نقره