بررسی‎ تاثیر بسترهای کاشت با حجم هوای متفاوت بر رشد نشای گوجه فرنگی گلخانه ای

بسترهای کشت بدون خاک حجم هوای متفاوتی دارند. تفاوت در حجم هوای بسترهای ترکیبی، سبب تغییر در مدیریت محلول رسانی و در نتیجه رشد و عملکرد می‎شود. به منظور بررسی‎ تاثیر حجم هوای موثر بر رشد نشای گوجه فرنگی گلخانه‎ای و کارایی مصرف آب آبیاری، ویژگی‎های فیزیکی (ظرفیت نگهداری آب، حجم هوای موثر و خلل و فرج موثر) پنجاه بستر ترکیبی اندازه‎گیری شد. بسترهای با حجم هوای موثر متفاوت، اما تخلخل موثر و ظرفیت نگهداری آب یکسان به عنوان تیمارهای آزمایش انتخاب شدند. آزمایشی در قالب طرح بلوک‎های کامل تصادفی با سه تیمار (پرلیت-کوکوپیت20:80، ماسه- کوکوپیت 50-50 و پرلیت-ورمیکولیت 40:60)، سه تکرار و دوازده مشاهده در هر واحد آزمایشی طراحی و اجرا شد. نتایج نشان داد حجم هوای متفاوت در بسترهای کشت، هنگامی که دیگر ویژگی های فیزیکی یکسان باشد، تاثیر معنی‎داری بر رشد نشای گوجه فرنگی و همچنین کارایی مصرف آب آبیاری دارد. بیشترین وزن خشک اندام هوایی، وزن خشک ریشه، سطح برگ و قطر در بستر ترکیبی ماسه-کوکوپیت با حجم هوای85/10 درصد و کمترین آن ها در بستر پرلیت-ورمیکولیت با حجم هوای17 درصد به دست آمد. بین بسترهای ماسه-کوکوپیت و پرلیت کوکوپیت (حجم هوای 3/21 درصد) در مراحل آغازین رشد در بسیاری از صفات تفاوتی دیده نشد. از لحاظ کارایی مصرف آب آبیاری، بستر ماسه-کوکوپیت برتری چشمگیری نسبت به دیگر تیمارها داشت.

Keywords:

خلل و فرج موثر , ظرفیت نگهداری آب , ویژگی های فیزیکی