داریوش رمضان - دانشجوی سابق دکتری فیزیولوژی و اصلاح سبزی، دانشکده علوم کشاورزی، دانشگاه گیلان و استادیار، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل، ایران
معظم حسن پور اصیل - استاد، دانشکده علوم کشاورزی، دانشگاه گیلان، ایران
رضا صالحی - استادیار، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج، ایران
حسین دهقانی سانیچ - دانشیار پژوهش، موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران

در این پژوهش از توده بومی خربزه زرد جلالی به عنوان پیوندک و از کدوهای تجاری رقم های شینتوزا (Shintozwa) و فرو (Ferro-RZ) به عنوان پایه استفاده شد. گیاهان پیوندشده روی کدو همراه با گیاهان خود پیوندی و غیر پیوندی در سه سطح آبیاری 60، 80 و 100 درصد، که به ترتیب برابر با 32/4984، 82/6124 و 41/7239 مترمکعب در هکتار بر پایه تخلیه رطوبتی خاک، تحت نظام آبیاری قطره ای ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که با افزایش تنش کم آبی سفتی گوشت میوه، محتوای نسبی آب برگ و سبزینه (کلروفیل) برگ گیاه کاهش یافت. مقایسه میانگین ها، نشان داد که عملکرد کل بیشترین (76/40 تن در هکتار) و کمترین (16/31 تن در هکتار) به ترتیب به پایه شینتوزا و گیاه خود پیوندی اختصاص داشت. تغییرپذیری نسبی تاثیر پیوند در افزایش عملکرد کل در پایه های شینتوزا و فرو در مقایسه با گیاهان غیر پیوندی به ترتیب 07/23 و 19/14 درصد در شرایط تنش کم آبی بود. همچنین افزایش عملکرد ناشی از افزایش در وزن میوه بود به طوری که میانگین وزن میوه در پایه شینتوزا (51/3 کیلوگرم) و پایه فرو (59/3 کیلوگرم) در مقایسه با گیاهان غیر پیوندی (97/2 کیلوگرم) بیشتر بود. بین سطوح آبیاری شاهد و 80 درصد تفاوت معنی داری از نظر عملکرد و میانگین وزن میوه وجود نداشت. همچنین بیشترین (18/38 تن در هکتار) و کمترین (22/26 تن در هکتار) عملکرد بازارپسند به ترتیب به سطوح آبیاری 100 و 60 درصد اختصاص داشت. بیشترین (70/6 کیلوگرم بر مترمکعب) و کمترین (05/5 کیلوگرم بر مترمکعب) میزان کارایی مصرف آب به ترتیب به پایه های شینتوزا و گیاهان خود پیوندی مربوط بود.

پیوند, سطوح آبیاری, کارایی مصرف آب و مواد جامد محلول