مدل ساختاری فناوری اطلاعات سبز و پایداری سازمانی

توسعه پایدار یکی از جنبه­های مهم پیشرفت هر جامعه­ای برای حفظ منابع برای نسل­های آینده، تداوم پیشرفت و بهره­مندی آنان از زمینی پاک با استفاده از سازگاری توسعه با محیط زیست است. فناوری اطلاعات سبز نیز نگاه و روشی برای انجام این مهم است که علاوه بر تامین توسعه پایدار، به سازمان در پایداری سازمانی به معنای تداوم موفقیت و رضایت­بخشی به ذینفعان و سازگاری رفتار آن با محیط زیست یاری می دهد. این پژوهش به دنبال طراحی مدلی برای توسعه پایداری سازمانی از طریق فناوری اطلاعات سبز است. این مطالعه ازنظر هدف کاربردی و ازنظر روش پژوهش، پیمایشی - توصیفی است. روش انجام این پژوهش از نوع آمیخته است. ابتدا با استفاده از روش کتابخانه ای و تحلیل محتوای کیفی شاخص ها و مولفه های فناوری اطلاعات سبز و پایداری سازمانی استخراج گردید، سپس با استفاده از نظر 32 خبره در سه مرحله اجرای روش دلفی شاخص ها مورد ارزیابی قرار گرفت. روش نمونه گیری در این مرحله گلوله برفی است. برای اجرای روش کمی پرسشنامه آنلاین طراحی و در اختیار جامعه آماری شامل خبرگان، مدیران ارشد سازمان های فناوری اطلاعات، صاحب نظران حوزه فناوری اطلاعات داخل کشور است. در این مرحله روش نمونه گیری تصادفی است. در مجموع داده های 198 پرسشنامه صحیح دریافت و مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج بیانگر این است که فناوری اطلاعات سبز با ابعاد (آمادگی سبز، فناوری اطلاعات و ارتباطات به عنوان توانمند ساز (کم کربن)، اقدامات و فعالیت های سبز، مدیریت چرخه فناوری اطلاعات سبز، سازمان و مراکز داده سبز، نظارت فناوری اطلاعات سبز) می تواند به منظور پایداری سازمان ها مورد استفاده قرار گیرد.  

Keywords:

فناوری اطلاعات سبز , پایداری سازمانی , توسعه پایدار