سوسن ایزدی دستنایی - دانشجوی کارشناسی ارشد ادیان و عرفان دانشگاه شهرکرد
علیرضا خواجه گیر - دکتری ادیان و عرفان تطبیقی استادیار گروه ادیان و عرفان تطبیقی دانشگاه شهرکرد

مسئله ی صلح یکی از ضروریترین و بنیادیترین نیازهای بشر در طول تاریخ گسترده ی آن بوده است، به طوری که تمام انبیاء الهی و اندیشمندان و متفکران در طول تاریخ برای رسیدن به صلح چه در عالم درون و چه در عالم بیرون تلاش کرده اند. یکی از مکاتبی که آموزه ها و اندیشه های آن به عنوان یکی از مکاتب فراگیر و جهان شمول میتواند در برقراری صلح جهانی بسیار موثر باشد، تعالیم عرفاست. آموزه های عرفانی با تاکید بر اصولی همچون وحدت و کثرت، سیر انفسی، وحدت وجود، ظاهر و باطن، الگویی را به بشریت معرفی میکند که در آن ظرفیت پذیرش و تحمل عقاید و اندیشه های حتی به ظاهر متضاد در افقی بالاتر و وسیعتر به یک وحدت درونی و باطنی می رسد. اگرچه در این اندیشه آموزه های نادرست و باطل نیز خود به خود کارایی خود را از دست می دهند که در این پژوهش که بر مبنای روش توصیفی-تطبیقی است، الگوی صلح طلبی بر مبنای آموزه های عرفانی به تصویر کشیده شده است.

صلح، عرفان، وحدت وجود، وحدت و کثرت، اصل ظاهر و باطن