صلح به معنای پایانی بر تمام خصومت هاست ایمانوئل کانت

؛ سینمای صلح نوشتاری است میان رشته ای، در باب بررسی نقش هنر هفتم در آموزش، ترویج و ارتقاء حقوق بشر و صلح، با رویکرد مثبت و ایجابی. نگارنده کوشیده است با ترکیب خلاقیت موجود در هنر، دانسته ها و مفاهیم حقوق بشر و همچنین مسائل اثبات شده در علوم روانشناختی و جامعه شناختی، توجه مخاطب را به قدرت تاثیرگذاری تصوی ر هدفمند بر اذهان عمومی جلب کرده و از سینما به عنوان رسانه ای جادویی جهت ترویج مفاهیم صلح مثبت و البته حقوق بشر بهره ببرد. در این مسیر از تاثیر روانی تصویر، قدرت نمادسازی و توانمندی بی نظیر داستان سرایی سخن به میان می آورد و تلاش می کند رویکرد مخاطب حقوقی را به هنر تغییر داده تا بتواند بهره برداری از آن را برای آموزش مسائلی از این دست یادآور شود. در واقع نویسنده قصد دارد توجه جامعه حقوق بشری را به سوی هنر و استفاده از این بستر خلاق و بی انتها در آموزش، ترویج و ارتقا مفاهیم آن علی الخصوص صلح جلب نماید. درک و آموزش مفاهیم جهانی نیازمند زبانی جهانی است و هنر همان زبان است، که به سادگی راه ورود به هر خانه ای را در هر مکان باز می کند. امروز هنر قدرتمندترین ابزار برای نفوذ به قلب و روح و ذهن جهانیان است و می توان با کمی هوشمندی از آن بهرهء مناسب تری برد.

Keywords:

صلح , حقوق بشر , هنر , سینما , آموزش , آموزش صلح , آموزش حقوق بشر