فاطمه محمدی - دانشگاه ایلام

صلح یک امر مقدس و بشری است. بشر امروز بیش از هر زمان دیگر نیازمند صلح است و در جهان کنونی این نیاز بیش از پیش احساس می شود از آنجایی که صلح با مقولاتی چون عدالت، اخلاق، غایت بشری، فضیلت، فقه، علم، فرهنگ، دین، اقتصاد، سیاست و... نسبت جدا نشدنی دارد پس فلسفه نمی تواند نسبت به مسئله صلح بی توجه باشد. فلاسفه اسلامی از جمله ملاصدرا، ابن سینا و فارابی از توجه به مسئله صلح غافل نبوده اند و هرکدام تعاریفی طبق این مقولات را برای ماهیت صلح ارائه داده اند. می توان ادعا کرد که وجه مشترک این دیدگاه ها این است که با وجود مطرح نبودن مسئله صلح اما هرکدام توانسته اند تعاریفی بعضا متفاوت از مقولات صلح ارائه دهند و به صورت غیر مستقیم به ماهیت صلح اشاراتی داشته باشند. نگارنده در این جستار می کوشد که با کنکاش و پژوهش فلسفی در این زمینه نشان دهد که بین تعاریف مختلف و بعضا متعارض از سوی این سه فیلسوف تعریفی به نسبت جامعه ارائه داده و همچنین در حد امکان وجه اشتراک و اخلاف میان دیدگاه ها را مورد بررسی قرار دهد.

صلح، فلسفه اسلامی، تعریف، ماهیت