نشمیل قهرمانی - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق بین الملل، دانشگاه پیام نور تهران جنوب
سهیلا کوشا - استادیار دانشگاه پیام نور تهران جنوب

امنیت بین المللی مفهومی است که به منافع مشترک کشورهای صاحب قدرت در اعتلا و صیانت از امنیت و منافع انها دلالت دارد.به رسمیت شناختن منافع مشترک کشورها مستلزم ایجاد چهارچوب اجتماعی در سطح جامعه بین المللی به منظور پایان بخشیدن به اقدامات امنیت ملی یک جانبه است. باید باور داشت که فرهنگ صلح می تواند در راستای ارتقای رفاه انسان ها و پیشرفت جامعه بین المللی به تدریج دیدگاه های موجود را دگرگون سازد. عملیات صلح شامل دیپلماسی پیشگیرانه، ایجاد صلح، حفظ و تحکیم صلح می شود. هیچ کشوری به مرزهای توسعه نزدیک نشده است مگر از مدخل دموکراسی و پیش نیاز دموکراسی و توسعه نیز صلح است. در دموکراسی مردم حاکم اند و حاکمان می بایست خدمتگزار مردم باشند. در این مقاله با بهره بندی از روش تحقیق توصیفی-تحلیلی در صدد پاسخگویی به این سوال است که سازمان های مردم نهاد چه تاثیری در صلح جهانی و امنیت بین المللی بخصوص بعد از جنگ سرد داشته است. ادبیات صلح موجود در جهان برای تحقق صلح نا کارآمد است. چرا که جدی به عدالت نمی اندیشد. و همه فرهنگ ها را محترم نمی شمارد. بی شک ارتباط مثبت فرهنگی موجب تعامل و نزدیکی ملت ها و تحکیم صلح و دوستی خواهد بود. امروزه بخش های مختلفی از جهان بدون عدالت در تاریکی زندگی می کنند و چشم به حرکت عدالت خواهانه مجامع جهانی دارند تا آن ها هم صلح عادلانه را تجربه کنند. صلح مفروضه ای اصلی در بوجود آمدن رشته روابط بین الملل بوده است.

سازمان های مردم نهاد، صلح و امنیت بین المللی، سازمان دیده بان حقوق بشر