مقایسه روکش آسفالتی نازک رزین با روکش آسفالتی قیری روی پل فلزی

پلها به عنوان یکی از اجزای مهم در صنعت روسازی مورد توجه مهندسان و طراحان قرار گرفته و مواردی چون ارتعاشات ناشی از زلزله، تغییرات جوی، عریان شدگی، ترک خوردگی، جمع شدگی، شیار افتادگی و .... باعث شده تا بخش از روسازی راه، همواره دچار خرابیهای ناخواستهای شود. از طرفی در روسازی پلها بدلیل ظرفیت باربری محدود، باید از مصالحی استفاده شود که ضمن مقاومت در برابر خرابیهای ذکر شده بتواند کمترین بار مرده را نیز به عرشه پل اعمال نماید. از این رو در این پژوهش سعی شد تا روسازیای معرفی شود که بتواند مقاومت کافی در برابر خرابی های متداول روسازی پل را از خود نشان داده و وزن کمتری نسبت به روسازی آسفالتی داشته باشد.. بنابراین در این پژوهش مخلوط پلیاستر به عنوان جایگزین روسازی متداول )مخلوط آسفالتی( بکار گرفته شد و عملکرد آنها با یکدیگر قیاس شد. در این پژوهش چهار طرح: مخلوط آسفالتی روی فلز، مخلوط آسفالتی بر روی بتن، مخلوط آسفالتی روی پلی استر و مخلوط پلی استر روی فلز با رویکرد روسازی نازک ساخته شد. این رویه ها در دماهای بالا ) 55 درجه سانتیگراد(، متوسط ) 35 درجه سانتیگراد( و تحت سیکل ذوب و یخبندان ) 25 درجه سانتیگراد( مورد آزمایش های عملکردی قرار گرفتند. آنالیز نتایج آزمایشگاهی بیانگر عملکرد فوق العاده خوب مخلوط پلی استری بوده که تحت تغییرات جوی و دمایی، دارای رفتار تقریبا یکسانی بوده و کارآیی خوبی را از خود نشان میدهد.

Keywords:

روسازی مخلوط رزین )پلی استر( , آسفالت نازک روی فلز , شیارافتادگی , حساسیت رطوبتی