یاسمن قیصری - گروه مهندسی عمران-راه و ترابری، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی
علیرضا سرکار - استادیار گروه عمران-راه و ترابری، واحد علوم و تحقیقات،دانشگاه آزاد اسلامی

در دهه های اخیر، پژوهشگران بسیاری در راستای اصلاح خصوصیات قیر و استفاده از قیرهای اصلاحشده در مخلوطهای آسفالتی تلاش کرده اند. یکی از این تکنولوژیها استفاده از نانومواد برای این منظور بوده که نتایج مثبتی داشته است. همچنین استفاده از تکنیکهایی همچون آسفالتهای نازک و فوق نازک برای کاهش هزینه ها، عملکرد مناسبی را از خود نشان داده است. استفاده از مفاهیم مکانیک شکست نیز در بررسی ترک خوردگی مخلوط های آسفالتی استفاده روزافزونی را داراست. کنار هم قرار دادن این تکنولوژیها و مفاهیم، ایده ی انجام پژوهش حاضر بوده است. در پژوهش حاضر از نانولوله کربن برای نیل به این هدف استفاده شده و خصوصیات عملکردی آن در زمینه شکست و رشد ترک بررسی شد. پس از انتخاب درصدهای مناسب نانولوله کربن، ساخت قیرها به روش التراسونیک انجام گرفته و مخلوطهای آسفالتی ساخته شد. نمونه های دایره ای و به قطر 15 سانتیمتر به صورت دولایه که لایه پایین ترک دار بوده ساخته شده و تحت بارگذاری به روش خمش سه نقطهای قرار گرفتند. دانهبندی این نمونه ها به دو صورت SMA و Ultrathin بود. نتایج حاکی از افزایش مقاومت ترک خوردگی و کاهش سرعت رشد ترک و همچنین افزایش مدول برجهندگی نمونه های آسفالتی با افزودن نانولوله کربن در نمونه های SMA بود. مقدار 0,9 درصد بهینه مصرف نانو بود. در دانه بندی Ultrathin نتایج کاهشی بوده و تاثیر منفی نانولوله کربن مشاهده شد. میتوان گفت که استفاده از نانولوله کربن به مقدار 0,9 درصد و با دانه بندی SMA به صورت روکش های فوق نازک عملکرد قابل قبولی را دارا خواهد بود.

لایه های نازک آسفالتی، نانولوله کربن، مکانیک شکست، آزمون خمش سه نقطه ای، مدول برجهندگی.