علی اصغر اکبری نسرکانی - کارشناس ارشد مهندسی راه و ترابری، کارشناس آزمایشگاه قیر و آسفالت، شرکت سهامی آزمایشگاه فنی و مکانیک خاک،
سیاوش کردی - دانشجوی کارشناسی مهندسی عمران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز
محمد جعفری - دکتری مهندسی راه و ترابری، کارشناس دفتر تحقیق و توسعه، شرکت سهامی آزمایشگاه فنی و مکانیک خاک
نادر محمودی نیا - کارشناس ارشد مهندسی راه و ترابری، مسئول آزمایشگاه قیر و آسفالت، شرکت سهامی آزمایشگاه فنی و مکانیک خاک

با توجه به اینکه در ساخت مخلوط میکروسرفیسینگ از قیر امولسیونی پلیمری استفاده میشود، انجام آزمایش اکستراکشن و جداسازی قیر از مصالح سنگی با دشواریها و خطاهایی همراه است، زیرا قیر پلیمری مشابه قیر خالص نیست و به راحتی از مصالح سنگی جدا نمیشود. به همین دلیل منابع مربوطه، انتخاب حلال مناسب برای انجام آزمایش را به عهده مجریان امر گذاشتهاند. بنابراین به علت نبود راهنماییهای کافی در قسمت کنترل کیفیت مخلوطهای میکروسرفیسینگ تولید شده در کشور، این پژوهش به برداشتن گامی کوچک در روشن کردن این مسیر اهتمام ورزیده است تا بتواند جوابی مناسب برای سوالات بخش کنترل کیفی مخلوطهای میکروسرفیسینگ پیدا نماید. بدین منظور، پس از انتخاب مصالح و مواد اولیه مناسب، آزمایشهای طرح اختلاط میکروسرفیسینگ انجام شد. سپس از طریق ساخت نمونه هایی با مصالح و جنس لاتکس مختلف و نیز با درصدهای مختلف لاتکس، تاثیر هر یک از این عوامل بر روی دانه بندی و درصد قیر حاصل از آزمایشهای اکستراکشن و سوزاندن در کوره مورد ارزیابی قرار گرفت. به منظور بررسی تاثیر نوع حلال بر نتایج آزمون اکستراکشن، از دو حلال بنزین و تریکلرواتیلن در این آزمایش استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان میدهد که تمامی روشهای مورد استفاده از دقت قابل قبولی در تعیین دانهبندی مخلوطهای میکروسرفیسینگ برخوردارند ولی آزمایش سوزاندن در کوره از دقت بسیار بهتری در تعیین درصد قیر برخوردار است. همچنین مشاهده شد که قدرت حلال تریکلرواتیلن در کاهش خطای نتایج آزمایش تعیین درصد قیر میکروسرفیسینگ در آزمایش اکستراکشن بسیار موثر است و نوع و مقدار لاتکس تاثیر چندانی بر روی خطای آزمایشهای مورد مطالعه ندارد.

میکروسرفیسینگ، آزمایش اکستراکشن، آزمایش سوزاندن در کوره (ACT)، دانه بندی، درصد قیر، لاتکس.