میثم کهن ترابی - دانش آموخته دکتری علوم قرآن و حدیث دانشکده اصول الدین تهران

بدن تردید مادامی که فرهنگ دینی و وحیانی در جامعه حضور نداشته باشد، سخن گفتن از پیشرفت، تکامل و سعادت بیهوده است؛ چرا که دین برای قوام دنیا و آخرت انسان و راهنمایی او به رستگاری فرو فرستاده شده است. همواره خطراتی، تبلیغ و ترویج فرهنگ دینی را در جامعه تهدید می کند که بازشناسی و خنثی کردن آنها از جمله ضروریات فرهنگی یک جامعه دینی به شمار می آید. شخصیت زدگی یکی از تاثیرگذارترین این خطرات است که همیشه آثار زیانبار و غیرقابل جبرانی در مسیر رشد و توسعه مادی و معنوی افراد و جوامع به همراه داشته است. پژوهش حاضر با هدف تبیین این چالش و ذکر مصادیق آن با محوریت قرآن و به کارگیری روش کتابخانه ای و اسنادی به رشته تحریر درآمده است. مصادیق بارز شخصیت هایی که عموم مردم به تبعیت ناصحیح از آنها روی می آورند پدران و گذشتگان، خواص و بزرگان و علماء و دانشمندان هستند. در سطور پیش روی معیار حقیقت محوری مورد تاکید قرار گرفته و از پیروی کورکورانه و شخصیت زدگی در ارتباط با موضوعات و مفاهیم ناصحیح مورد تقلید، با ذکر آیات قرآنی و گاهاستناد به حقایق تاریخی پرهیز داده شده است. از منظر اسلام تنها معصومین شایسته تبعیت مطلق اند و دیگر اشخاص با عرضه عملکردشان برحق مورد ارزیابی قرار می گیرند نه اینکه آنها معیار شناخت حق و باطل باشند. شناخت حق توسط شخصیت ها خطرآفرین و مورد مذمت شدید قرآن و روایات است

شخصیت زدگی، فرهنگ دینی، قرآن، دانشمندان، خواص، نیاکان.