کرم سیاوشی - استادیار گروه الهیات دانشگاه بوعلی سینا همدان
سید کریم خوش نظر - عضو هیئت علمی دانشکده علوم قرآنی ملایر
ندا سلیمانی فر - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده علوم قرآنی ملایر

زاد و ولد و افزایش جمعیت، موضوعی است که از آغاز ظهور اسلام تاکنون و در تمام لایه های تمدنی آن، امری پسندیده تلقی گردیده، آیات و روایات متعددی بر آن انگشت، تاکید نهاده اند. بر این اساس، جوامع دینی از جمله جوامعی به شمار می آیند که همواره به شاخص افزایش جمعیت در رشد و بالندگی فرهنگی، سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و... اهتمام فراوان داشته اند. البته در ایران در اواخر دهه شصت و تمام دهه هفتاد شمسی پس از انقلاب اسلامی و به دلیل عدم دقت و آینده نگری درست و به خاطر رخ نمودن پاره ای از مشکلات اجتماعی، اقتصادی و... افزایش توالد به عنوان یک معضل و آسیب اجتماعی مطرح شده و برنامه ریزی های رسمی و تبلیغاتی گسترده و موثری در جهت کاهش توالد صورت گرفته است در این نوشتار علل عدم اعتنا و اهتمام به افزایش جمیعت در پرتو آموزه های اسلامی و با رویکرد توصیفی، تحلیلی مورد توجه و آسیب شناسی قرار گرفته است و مشکلات اجتماعی - فرهنگی مانند: افزایش سن ازدواج، مسئولیت ناپذیری در تربیت فرزند، رواج دیدگاه های فمینیستى، تهاجم فرهنگی غرب، مشکلات اقتصادی و... از جمله عواملی دانسته شده که در سالیان اخیر زمینه ساز کاهش جمیعت جوامع اسلامی شده است.همچنین یافته های این پژوهش نشان می دهد که از منظر آموزه های اسلامی زاد و ولد و افزایش تعداد مسلمانان به عنوان یک عمل مستحب مورد تاکید و توصیه است.

اسلام، قرآن، زاد و ولد، جمعیت، افزایش، کاهش.