زهرا غنی - کارشناس ارشد مهندسی معماری،

امروزه تغییرات ایجاد شده در نوع زندگی، کودکان را از تجارب روزانه در دنیای طبیعی جدا کرده است. از بین عواملی که بر امر آموزش تاثیرگذارند، طبیعت با توجه به ارتباط شدید و غیر قابل انکار با روح و جسم آدمی و بر اساس نتایج مطالعات دانشمندان نقش مهمی در کیفیت آموزش دارد. میتوان گفت ارتباط کودکان و طبیعت در دنیای امروز در حال قطع شدن است و مدارس یکی از مهمترین فضاها برای برقراری دوباره این ارتباط میباشد. چنانچه کودکان فکر خلاق و طبیعتگرای خود را در طبیعت پرورش دهند و دوران کودکی خود را در فضایی آرام و بکر و به دور از محدودیت و آزادانه به فعالیت و بازی بپردازند، آنگاه تمام فعالیتهایشان تجربه هایی خودساخته و فراموش نشدنی میگردد که قدرت و اعتماد به نفس تجربه های بزرگتر در بزرگسالی را به آنان میدهد. آنچه در این مقاله به آن پرداخته میشود، جنبه های مختلف کارکرد طبیعت در فضاهای آموزشی است. تفاوت در این کارکردها از این نظر مورد اهمیت است که میتواند عامل مهمی در چگونگی طراحی فضاهای طبیعی و چگونگی حضور آنها در فضاهای آموزشی و در نتیجه کارآمد کردن این فضاها باشد. این پژوهش قابلیتهای مختلف طبیعت در رشد، آموزش و پرورش کودک را بازشناسی کرده و به ارائه راهکارهای عملی طراحی با توجه به این قابلیتها خواهد پرداخت.

طبیعت، فضاهای آموزشی، خلاقیت، کودک