مدیریت بافت های ناکارآمد شهری(نمونه موردی محله سهل آباد شیراز)

از پدیده های عمده ناپایدار کننده شهری،به ویژه در کشورهای در حال توسعه،بافت های ناکارآمد شهری اند این گونه بافت ها (که شامل بافت های فرسوده و اسکان غیر رسمی و بافت های تاریخی است.)بنا بر مشاهدات جهانی در حال گسترش روزافزون بوده و به سبب باز تولید فقر و با به خطر انداختن محیط زیست،تهدیدی جهت توسعه پایدار شهری است که نیازمند مدیریت جهت بهبود کیفیت زندگی و کاهش گسترش در آینده می باشد. شرکت عمران و مسکن سازان استان فارس با استفاده از ظرفیت میان بخشی خود در سال 88 پس از تهیه مطالعات بافت فرسوده و تهیه طرح توانمند سازی سکونتگاه های غیر رسمی شهر شیراز،اقدام به انتخاب محلات هدف در شهر شیراز نمود و بافت ناکارآمد محله سهل آباد را که توامان در محدوده بافتهای فرسوده و اسکان غیر رسمی شیراز قرار گرفته است را به عنوان محدوده هدف برگزید.با توجه به فقدان خدمات شهری مناسب و کافی،وجود تنش های اجتماعی،فقر فرهنگی،عدم حضور مدیریت واحد شهری و.... در این محله،همانند سایر بافت های فرسوده،این شرکت به عنوان مدیریت واحد محله،در پی احداث خانه محله و تشکیل هیات امناء به عنوان بازوی اجرایی با انجام سلسله برنامه های مدیریتی-اجرایی و در جهت ارتقائ سطح کیفی،اجتماعی و فرهنگی محله، توانست محله سهل آباد را در پی بازدید معاون دبیر کل سازمان ملل متحد در سال 90 جزء نمونه های تقدیر شده قرار دهد و سرانجام در همایش ملی جستار کیفیت با موضوع مشارکت پذیری و فرآیند محوری در مهرماه سال 94 موفق به کسب لوح تجربه برتر جستار کیفیت در تجربه های بازآفرینی شهری در ساماندهی محله سهل آباد شد.

Keywords:

محله سهل آباد , مشارکت پذیری , پایداری