سمکو عدل - مدرس ، گروه معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهر قدس ، تهران
کامبیز مرام خواه - دانشجوی کارشناسی معماری ، گروه معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهر قدس ، تهران

چوب یکی از ابتدایی ترین مصالحی است که بشر توانسته از قدیم الایام مورد استفاده در زندگی روزمره خود قرار دهد و رفته رفته نسبت به نیاز های اولیه و ثانویه خود بهره برداری از چوب نیز مراحل تکامل خود را طی کرده است . چوب از ابتدا بعنوان اصلی ترین عنصر ساختمانی در قسمتهای مختلف بنا، از اسکلت تا جزئیات داخلی آن بکار گرفته شده است . امروزه نیز در بسیاری از کشورهای پیشرفته دنیا بعنوان عنصری مهم در صنعت ساخت و ساز محسوب میشود . بنابراین علاوه بر اینکه جایگاه چوب در سازه های ساختمانی بسیار مهم است، در معماری نیز چوب و همچنین فرآورده های آن امریست ضروری، چراکه علاوه بر زیبایی بدلیل برگشت پذیر بودن به طبیعت یکی از مهمترین شاخصهای زیست محیطی، صرفه جویی در مصرف انرژی، درک محیط و هماهنگی و سازگاری با طبیعت، خوانایی و دور از ابهام بودن، بهره برداری پایدار از منابع چوبی و توانایی الگو برداری از معماری بومی اما بصورت امروزی بعنوان شاخصهای معماری پایدار نیز مطرح می باشد . در معماری متاثر از طبیعت نمیتوان نقش چوب را بعنوان اصلی ترین عنصر طبیعی نادیده گرفت، چه در الگوبرداری برای طراحی و چه برای استفاده در جزئیات اجرایی . در راستای تحقق بخشیدن به گرایش کنترل شده انسان به طبیعت، علم معماری پایدار موجبات هرچه نزدیکتر شدن انسانها به طبیعت، بدون آسیب رساندن به کره خاکی را فراهم می آورد تا جائیکه امروزه زندگی شهرنشینی بدون آمیختن عناصر طبیعی علی الخصوص چوب در محیط زندگی و شهری عملا غیر ممکن می نماید. در این پژوهش با بررسی اجمالی تاثیرات چوب در معماری ، طراحی معماری متاثر از طبیعت ، نقش چوب در تعدیل زندگی خشن و پراسترس شهری و همچنین نقش عنصر چوب در پدید آمدن سبکهای RUSTIC یا RETRO را مورد بررسی قرار می دهیم .

معماری پایدار، چوب در معماری، مصالح تجدید پذیر و قابل بازگشت به طبیعت، معماری بومی ، سبکهای روستیک و ریترو