قاسم مرادی - وکیل پایه یک دادگستری-دانشجوی دکتری حقوق کیفری و جرم شناسی دانشگاه علوم و تحقیقات تهران

وظیفه اساسی سیاست جنایی در یک کشور، عبارت از کنترل بزهکاری یعنی مهار کردن در محدوده های قابل تحمل و درصورت امکان تقلیل یک سلسله رفتارهای بسیار متنوع که شدیا مانع پیشرفت و ترقی موزون یک جامعه میشوند، یا آن جامعه را محکوم به نوعی پسروی میکنند. از مهمترین روشهای اتخاذی از جانب سیاست جنایی در کنترل جرم،پیشگیری از آن است. سیاست تسامح صفر که برگرفته از تئوری پنجره های شکسته در ده ه نود در ایالات متحده آمریکا بود با تکیهبر مقابله سریع، قاطع و بدون اغماض پلیس با مرتکبین جرائم خرد که خود بزهکاران جرائم بزرگ در آینده خواهند بود، با هدف بازدارندگی و پیشگیری از جرائم پا به عرصه گذاشت. ظهور سیاست تسامح صفر در نظامهای کیفری مفهوم جدیدی در ادبیات کیفری و جرم شناسی پدید آورده است که قدمت آن به کمتر از سه دهه میرسد. علل متعددی سبب شد تا این تدبیر به عنوان یکی از مظاهر بازگشت به سزا گرایی در نظامهای کیفری مطرح گردد. افزایش چشمگیر میزان جرائم در فاصله دهه 1960 و 1970 میلادی در آمریکا و پرداخت رسانهای در ایجاد ترس و هراس عمومی احساس ناامنی شدیدی در میان شهروندان به وجود آورده بود بهگونهای که خط مشی گذاران و متولیان سیاست کیفری را به بازنگری در راهکارهای واکنشی علیه جرم واداشت.

جرم، کج روی، تسامح صفر، پنجره شکسته