توسعه مدل مهندسی ارزش با بهره گیری از مدیریت ریسک

مهندسی ارزش فرآیندی سیستماتیک است که با استفاده از بهبود عملکرد، ارزش محصولات را بالا می برد. هدف مهندسی ارزش برگشت بیشترین ارزش برای هزینه صرف شده با استفاده از ایده های خلاق است؛ در حالیکه تجربه کارگاه های برگزار شده نشان می دهد، ایده های مطرح شده خود متضمن میزان زیادی ریسک می باشند که بر خلاف اهداف مهندسی ارزش، خطرپذیری پروژه را افزایش داده، هزینه های لازم برای کنترل آنها را بالا می برد. علت اصلی عدم تمایل کارفرمایان به استفاده از مهندسی ارزش در پروژه های ساخت، میزان ریسک ناشی از پیشنهادهای ارائه شده در کارگاه های مهندسی ارزش است. لذا در این مقاله سعی شده است با رویکردی ساختارگرا، مدل کلاسیک مهندسی ارزش را برای کاهش ریسکهای بوجود آمده در چرخه ارزش، توسعه داده تا به این وسیله اعتماد کارفرمایان را برای بکارگیری آن در پروژه های ساخت افزایش دهد. با مروری بر ساختار مدل ارزش، نقاطی ریسک پذیر آن را شناسائی و با نشان دادن جایگاه و نحوه بکارگیری مدیریت ریسک در این فرآیند، مدلی با قابلیت افزایش ارزش پروژه در ازای کاهش ریسکهای همراه آن معرفی می شود. در این راه علاوه بر استفاده از برخی تحقیقات انجام شده در دنیا، سعی شده تجربیات کارگاه های مهندسی ارزش برگزار شده در کشور نیز در این مدل لحاظ گردد.

Keywords:

مهندسی ارزش , مدیریت ریسک , بهبود عملکرد , مدیریت ذینفعان