جویا جهانبخش

نویسنده در نوشتار پیش رو، بیت گر آن بادپایان برفتند تیز /تو بی دست و پای از نشستن بخیز از بوستان سعدی را مورد کنکاش و مداقه قرار داده و معنای  از نشستن بخیز را بازگو می کند. به زعم وی، از نشستن بخیز یعنی: در حال نشستن بغیژ، همان طور که نشسته ای خود را بر سرین بسران و پیش برو، خود را (به حالت خزیدن) روی زمین بکش و برو جلو. و معنای بی دست و پای یعنی اینکه: تو، بدون یاری جستن از دست و پا و بی آنکه دست و پایت را در کار آوری، همانطور که نشسته ای بخیز/ بغیژ.

بوستان سعدی, سعدی شیرازی, معنای ابیات, تو بی دست و پای از نشستن بخیز, خزیدن روی زمین