سیده مینا اوصیالقب - کارشناسی ارشد، موسسه آموزش عالی روزبهان
محسن رحیمی قزوینی - کارشناسی ارشد، موسسه آموزش عالی روزبهان
مهدی گل سرخ تبار - گروه کامپیوتر، واحد بابل، دانشگاه آزاد اسلامی، بابل، ایران

شبکه های حسگر بی سیم یکی از مهم ترین فناوری های قرن بیست و یکم محسوب می شود. با افزایش توسعه کاربردهای شبکه های حسگر بی سیم، مدیریت بهداشتی تغییرات اساسی پیداکرده و نوعی از شبکه به نام نظارت سلامت بدن انسان ایجاده شده که یک فناوری نویددهنده برای برنامه های مراقبت بهداشتی است. شبکه های حسگر بدن دارای تعدادی حسگر قابل حمل و کوچک هستند که باتری های کوچکی دارند و این مسئله در کاهش مصرف انرژی و در پردازش و ذخیره سازی و منابع ارتباطی و دقت و گذردهی تاثیر دارد. عملکرد اصلی شبکه های سنسور پزشکی این است که اطمینان حاصل شود که بسته های داده می توانند حس شوند و به مرکز پزشکی قابل اطمینان و موثر تحویل داده شوند. بنابراین پروتکل های مسیریابی نقش مهمی در این شبکه ها دارد و تاثیر قابل توجهی بر عملکرد شبکه دارد. با توجه به توپولوژی پویای این شبکه ها، کانال بیسیم متغیر بازمان، محدودیت های شدید در منبع تغذیه، طراحی پروتکل های مسیریابی امری بسیار مهم است. سعی ما بر این است که تعدادی از روش های مسیریابی که برای شبکه های بی سیم بدنی ارائه شده است را بررسی کرده و سپس مقایسه ای بین این روش ها به منظور تفهیم بهتر انجام داده ایم.

شبکه های بی سیم بدن، مسیریابی، نظارت بر سلامت بدن