سید حسین جلالی - دانشجوی دکتری سیاست گذاری بازرگانی، دانشکده مدیریت دانشگاه تهران
طهمورث حسنقلی پور - استاد، عضو هیئت علمی دانشکده مدیریت دانشگاه تهران

اتحادهای استراتژیک به تدریج سهم قابل توجهی هم از پژوهشهای دانشگاهی در حوزه مدیریت استراتژیک و هم از تصمیمهای مدیران بنگاه های تجاری به خود اختصاص دادهاند. علیرغم این اقبال روزافزون، نرخ شکست اتحادهای استراتژیک همچنان بسیار زیاد است و پیشینه نظری اصلیترین علت این نرخ شکست را در الگوی اداره و سازماندهی اتحادها می داند. پژوهش حاضر با درنظرگرفتن اهمیت مسئله ساختار و خلا نظری پیرامون آن، به بررسی اقتضائات و ویژگیهای ساختار اتحادهای استراتژیک بینالمللی مبتنی بر فناوری پرداخته است. نتایج حاصل از این پژوهش که با استراتژی موردکاوی چندگانه به انجام رسیده است، سه نوع ساختار پارلمانی، تکنوکراتیک و کمیتهای را از یکدیگر تفکیک کرده و اقتضائات لازم برای بهکارگیری کارآمد هر یک را مشخص ساخته است. در شرایطی که تمرکز عمودی زیاد و تمرکز افقی کم باشد، ساختار پارلمانی بیشترین اثربخشی را دارد و اگر تمرکز عمودی کم و تمرکز افقی زیاد باشد، ساختار تکنوکراتیک کارآمدتر است. این دو ساختار در دو سر یک طیف قرار میگیرند که هر نقطه میان آنها، بستر مساعدی برای بهکارگیری ساختار کمیتهای است.

اتحادهای استراتژیک، طراحی سازمان، ساختار اتحاد، اتحادهای فناوری محور.