سیده نرگس حسینی - کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری، دانشکده هنر و معماری دانشگاه یزد، ایران
فرانک اسحاقیان - کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری، دانشکده هنر و معماری دانشگاه یزد، ایران.

امروزه گسترش شهرنشینی و در پی آن فرآیند هجوم و توالی، سبب تخلیه نواحی مرکزی شهری بویژه سایت های صنعتی و تجاری گردیده و فضاهای بلااستفاده ای را بوجود آورده که حوزه های بازیافت (و یا به اصطلاح پهنه های قهوه ای) نامیده می شوند. این اراضی نشان دهنده فرصت های از دست رفته، جهت محدود نمودن توسعه بی رویه شهرها هستند، که با وجود عوارض جدی که بر جای می گذارند می توان آنها را دارایی هایی جامعه قلمداد نمود که دارای فرصت های اجتماعی و اقتصادی بسزایی هستند. در این میان توسعه مجدد اراضی قهوه ای به تازگی بعنوان یک استراتژی پایدار استفاده از زمین و انگیزه جهت تجدید حیات شهری ظهور نموده که پیاده سازی آن نیازمند شیوه مداخله مبتنی بر برنامه ریزی پویاست و در این خصوص ادبیات غنی در کشور موجود نیست. بعلاوه، هر یک از انواع سایت های حوزه بازیافت نیازمند شیوه مداخله متفاوتی است. لذا، پژوهش حاضر به روش توصیفی- تطبیقی و متکی بر مطالعات کتابخانه ای، در جهت پاسخ به چگونگی فرآیند باز توسعه حوزه های بازیافت، سوابق موجود در زمینه پروژه های توسعه مجدد و موفق این گونه اراضی در سایر کشورها را بررسی نموده و نتیجه تحقیق مشتمل بر ارائه فرآیند اجرایی مناسب جهت باز توسعه این اراضی در محدوده های شهری ایران متکی بر شرایط اقتصادی، اجتماعی، حقوقی و مدیریتی حاضر در کشور - از پاکسازی تا باز توسعه است.

فرآیند بازتوسعه، حوزه های بازیافت، توسعه مجدد، محدوده های شهری.