آثار فن آوریهای بلاکچین و قراردادهای هوشمند بر حل و فصل اختلافات داوری و دادرسی دادگاه در مرحله ای بحرانی

این مقاله آثار دوگانه ای که فن آوری بلاکچین و قراردادهای هوشمند بر حل اختلافات دارد را بررسی میکنند. از یک طرف این فنآوری طرفین خصوصی را قادر به ایجاد سیستمهای داوری که خود اجرا هستند مینماید و بنابراین به طور گستردهای فرآیندهای اجرا و شناسایی که از طریق آن دادگاه های دولتی به طور سنتی کنترل خاصی بر داوری اعمال میکنند را کنار میگذارد. این پدیده ممکن است در آینده به داوری اجازه دهد که به طور کامل خود اجرا شود، در نتیجه منجر به، به حاشیه رفتن دادگاه های دولتی خواهد شد. از سوی دیگر با اینحال یک چنین حاشیه رانی و حاشیه نشینی ای هنوز جایگاهی پیدا نکرده است؛ برعکس، پدیده اخیر مرتبط با بلاکچین (از ارائه سکه های اولیه) موجب افزایش برخی پرونده های دادگاهی برجستهتر شده است. این موارد ]پرونده ها[ به طور خاصی مسائل صلاحیتی جالب توجهی را به وجود میآورند، به ویژه با توجه به مشکل بودن سازگاری ماهیت غیر متمرکز بلاکچین با رویکرد سرزمینی که در آن به طور معمول صلاحیت با دادگاه های داخلی است

Keywords:

بلاکچین , قراردادهای هوشمند , حل و فصل اختلافات , داوری , دادگاه.