مریم زارعی - دانشجوی کارشناسی هوشبری،دانشگاه آزاد واحد علی آباد کتول
زهره طهماسبی - دانشجوی کارشناسی هوشبری،دانشگاه آزاد واحد علی آباد کتول
عفت حاجتی مقدم - دانشجوی کارشناسی هوشبری،دانشگاه آزاد واحد علی آباد کتول

مقدمه : درد به عنوان یک مکانیسم پیچیده نوروفیزیولوژیک و نوروسایکالوژیک ، یکی از شایع ترین تجارب مشترک بیماران در اورژانس پیش بیمارستانی می باشد . کنترل درد با هدف جلوگیری ، کاهش یا تسکین درد از موارد اصلی تمرکز در ارتقای کیفیت سیستم های مراقبتی و از چالش های عمده پرستاران است . اقدامات درمانی برای بیماران بدحال و بحرانی مانند دستگاه تهویه مکانیکی روش های تهاجمی باعث ایجاد درد و استرس در آن ها می شود که نیاز به استفاده از داروهای ضد درد و آرام بخش را ضرورت می بخشد . روش کار: این مطالعه مروری برای جستجو مقالات انگلیسی از پایگاه های اطلاعاتی PubMed,Medline, CINAHL Cochrane Library), and hand searches internet search engines (GoogleScholar) Direct Scienc and استفاد ه شد. اطلاعات در یک بازه زمانی بین سالهای 2000تا2018 Google, Magiran, Iranmedex برای مقالات فارس ی از در نظر گرفته شد هچنین از کتب و منابع معتبر فارسی و خارج ی نیز استفاده شد .یافته ها : مطالعات نشان داده است که استفاده از دستورالعمل های آرام سازی و کنترل درد سبب می شود تا قبل از اینکه پرستاران داروهای ضددرد و آرام بخش را به بیماران تزریق کنند، دلیل ایجاد درد و بی قراری بیماران را مورد ازریابی قرار دهند که این موضوع سبب می شود تا بسیاری از موارد درد و بی قراری در بیماران که نیاز به دارو درمانی ندارند ، شناسایی شوند .نتیجه گیری : برای جداسازی بیمار از دستگاه تهویه مکانیکی ، باید به میزان زمان تهویه مکانیکی کوتاه تر و استفاده از داروهای آرام بخش توجه خاصی صورت گیرد . فاکتورهای پیش بینی کننده برای جداسازی ، مشخص نشده اند که شرایط بالینی باعث تعیین زمان تهویه می شود که نیاز به دسته بندی دقیق بیماران بستری است

درد ، کنترل درد ، ارام سازی ، تهویه مکانیکی ، بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه