مریم حسینی - دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، بیمارستان شهید بهشتی، سوپروایزر بالینی، کارشناس پرستاری مراقبت ویژه نوزادان

مقدمه: در سالهای اخیر نوزادان نارس، بسیار کم وزن وزن کمتر از 1500 گرم) و یا در وضعیت بحرانی، امید به حیات بیشتری داشته و از جمله گروه هایی هستند که مدت طولانی تری در بخش مراقبت های ویژه نوزادان بستری می شوند. با افزایش مدت زمان بستری، تلاش های مکرر برای دستیابی به وریدهای محیطی با آنژیوکت و یا سایر روش های تهاجمی (کت دان و ...) علاوه بر ایجاد بیقراری و درد در نوزاد، نسلامت پوست بسیار حساس نوزاد را به عنوان اولین سد دفاعی بدن در برابر عفونت ها، مخدوش ساخته و نوزاد را در معرض آسیب بیشتری قرار می دهد. از اینرو دسترسی طولانی مدت به راه وریدی باز با کمترین عارضه از دغدغه ها و دل نگرانی های همیشگی پرسنل درمانی بخش های بستری نوزادان بوده است. بیان مساله: تعبیه کاتتر وریدی مرکزی جایگزین شونده از طریق وریدهای محیطی (PICC یا peripherally inserted central catheter) از جمله اقداماتی است که می تواند در راستای حل این مشکل بسیار کمک کننده و موثر باشد. کاتتر PICC یکی از ابزارهای قابل قبول دسترسی به وریدهای مرکزی نوزادان، البته به طور غیرمستقیم می باشد و امکان تزریق انواع مایعات، داروها و تغذیه کامل وریدی، از طریق آن وجود دارد.PICC یک کاتتر بلند، نرم و قابل انعطاف است که از طریق وریدهای اندام فوقانی، اندام تحتانی، اسکالپ و ژیگولار تا ورید اجوف فوقانی (SVC) پیش برده می شود. شرط لازم برای تعبیه PICC داشتن مهارت، تجربه و قابلیت های مکفی در زمینه ی تعبیه می باشد. مطابق با استانداردهای INS یا Infusion Nurses Society ) فرد تعبیه کننده PICC باید با ویژگی های این محصول، کاندید کردن نوزادان، انتخاب محل تعبیه و آناتومی بدن، تکنیک های تعبیه و نکات رادیولوژیکی آن، نگهداری و مراقبت های مربوطه، عوارض بالقوه و مداخلات مرتبط با آن آشنایی کامل داشته باشد. هدف: هدف از طراحی این مقاله فراهم آوردن مقدماتی می باشد تا بر پایه آن دست اندرکاران و ارایه دهندگان خدمات پزشکی ( پزشکان، پرستاران، پیرا پزشکان بتوانند از آن به عنوان یک مرجع جهت فراگرفتن اصولی قرار گذاری کاتترهای ورید مرکزی از طریق وریدهای محیطی استفاده نمایند.