بازنگرشی بر نقش بازی در فرآیند اجتماعی شدن کودکان و نمود آن در طراحی زمین های بازی

امروزه در کشور ما افزایش شهرنشینی و آپارتمان نشینی، کاهش شدید فضاهای محله ای و تک فرزندی شدن اغلب خانواده ها موجب شده تا روشهای بازی کودکان کاملا متفاوت از نسل قبل بوده و عرصه ی حضور آنها در اجتماع به شدت محدود شود. رواج بازیهای کامپیوتری بین بیش از 80 درصد کودکان امروزی، لزوم توجه بیشتر والدین نسبت به رشد اجتماعی ایشان را ایجاب می کند. بازی کودکان مهمترین ابزار جهت اجتماعی شدن آنان است تا بتوانند مهارتهای لازم برای زندگی بزرگسالی را کسب کرده و افراد موثری در اجتماع شوند. زمین های بازی به عنوان مکان هایی که بازی با همسالان در آن شکل می گیرد، از اهمیت ویژه ای برخوردارند. این پژوهش سعی دارد با مرور دیدگاه های صاحبنظران پیرامون روانشناسی، بازی و اجتماعی شدن کودک؛ نقش بازی را در فرآیند اجتماع پذیری کودکان بررسی کرده و بدین طریق لزوم توجه والدین و جامعه را به بازیهای اجتماعی در زندگی کودکان یادآور شود و در آخر، پیشنهاداتی جهت ارتقای کیفیت زمین های بازی کودکان در این راستا برای طراحان ارایه کند. این پژوهش از نوع مروری و به روش توصیفی- تحلیلی انجام شده است. ابزار گردآوری اطلاعات، مطالعات کتابخانه ای و به روش اسنادی می باشد.

Keywords:

کودک , روانشناسی کودک , فرآیند اجتماعی شدن , بازی , زمین بازی