مصطفی جوادی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، موسسه آموزش عالی روزبه، زنجان، ایران
زهره ترابی - دکتری معماری، استادیار رشته معماری دانشگاه آزاد اسلامی، زنجان، ایران

شئون مختلف هنر ایرانی ، ازجمله معماری و موسیقی آیینی، دارای اصول مشترکی هستند که در ساختار، مفاهیم و همینطور در اجزای آنها جاری و ساری است. این اصول که نشات گرفته از معرفت و حکمت ایرانی می باشد، با تمام شئون زندگی ایرانیان در طول تاریخ عجین بوده، نیاز معنوی ایشان را مرتفع می نموده و جزئی از هویت آنها گشته است. هویتی که برای ایرانی معاصر به سبب هجوم مدرنیته از دنیای غرب، کمرنگ شده است. معمار ایرانی معاصر چندیست در به در هویتش را می جوید و نشانه هایش را صرفا در موتیف های ظاهری و شکلی کاوش می کند و به کار می بندد. این روش تا حدودی موفقیت آمیز بوده اما به زعم اکثر کارشناسان راه حل بهینه به شمار نمی رود. هدف از این تحقیق شناخت برخی از اصول و مفاهیم ساختاری هنر ایرانی از طریق مطالعه تطبیقی معماری و سایر هنر ها به شکل اختصاصی موسیقی آیینی ایران است تا از این طریق به جستجوی هویت گمشده معماری ایرانی بپردازد.این بررسی در نظر دارد به مقایسه رابطه مفهوم فضا درموسیقی و معماری وعناصرمرتبط با آنها همچون تقارن ,ریتم, هارمونی بپردازد. این پژوهش در حوزه مطالعات نظری از روش توصیفی- تحلیلی بهره گرفته و اطلاعات مورد نیاز را از منابع اسنادی، مصاحبه و گاه مشاهدات میدانی گردآوریکرده است. هدف از این تحقیق شناخت مفاهیم مشترک این دو مقوله به منظور دست یابی به عالمی که این دو مقوله در آن واقع هستند و بازشناسی آنچه در عالم معماری و موسیقی خواهیم یافت می باشد. س

معماری، موسیقی، موسیقی آیینی، هنر ایرانی