مطالعه تطبیقی مقررات حاکم بر سرمایه گذاری در مناطق آزاد تجاری با دیگر مناطق تجاری ایران

ایجاد مناطق آزاد تجاری و مناطق ویژه اقتصادی از جمله سیاست های اقتصادی دولت ها در مسیر تسهیل توسعه یافتگی تلقی می گردد.کشورهای در حال توسعه ایجاد این مناطق را ساده ترین ابزار رفع موانع داخلی رشد اقتصادی می دانند همچنین یکی از راه حل های مطمئن برای کشورهای جهان سوم و در حال توسعه جهت آزمایش اقتصاد باز و پیوستن به تجارت جهانی، مناطق آزاد هستند. یکی از بزرگترین اهداف سرمایه گذاران خارجی در سرمایه گذاری در مناطق آزاد استفاده از نیروی کار ارزان هست، به همین مناسبت بایستی نظام حقوقی این مناطق به گونه ای تدوین گردد که مصالح هر دو طرف رابطه حفظ شود. در نتیجه برای بر قراری نظام حقوقی مناسب، حقوق کار در مناطق آزاد مطرح می گردد زیرا رسالت حقوق کار تنظیم رابطه حقوقی دو طرف رابطه کارگری و کارفرمایی هست به گونه ای که مصالح و منافع ضعیف ترین طرف رابطه کارگری و کارفرمایی حفظ شود نهادهای حقوقی و اقتصادی با ایجاد تسهیلاتی که از طریق حکومت قوانین و مقرراتی انعطاف پذیرتر از قواعد حاکم بر سرزمین اصلی، محقق میشوند، در صدد ایجاد انگیزه برای سرمایه گذاران داخلی یا خارجی جهت سرمایه گذاری در منطقه و حوزهای که دولت مرکزی خواهان آن است میباشند. اداره این مناطق به عهده شورایعالی مناطق آزاد میباشد .درمناطق آزاد قانون کار، شیوه کار ارگر و کارفرما را مشخص می نماید .در زمان انعقاد قرارداد کار بین کارگر و کارفرما، حداکثر زمان پیش بینی شده در قرارداد کار2 سال می باشد .نوع فعالیت در مناطق آزاد تجاری را قانون مناطق آزاد تعیین میکند و بطور معمول در این مناطق هرگونه فعالیت صنعتی یا تجاری مجاز می باشد و منوعیت فعالیت خاصی استثناء بوده و نیاز به تصریح دارد.در خصوص اشخاص حقیقی خارجی که در مناطق آزاد شرکت تجاری به ثبت می رسانند، باید دارای یک پشتیبان از کشور خود باشند .بطورکلی قوانین حاکم بر مناطق آزاد نقش ویژه ای برنوع فعالیتهای این مناطق دارد. در این پژوهش با مرور مفاهیم کلیدی مناطق آزاد تجاری به بررسی مقررات حاکم بر سرمایه گذاری در مناطق آزاد تجاری با دیگر مناطق تجاری ایران پرداخته ایم.

Keywords:

مناطق آزاد تجاری , مناطق ویژه اقتصادی , سرمایه گذاری مناطق آزد , قانون مناطق