ارزیابی اثرات اجتماعات محصور بر پایداری شهری (نمونه موردی شهرک دریاکنار شهر بابلسر)

اجتماعات محصور 1 فضاهای سکونتی هستند که دسترسی غیر ساکنین به فضای درونی آن ها چون خیابان ها، پیاده رو ها و امکانات و خدمات جمعی موجود توسط ابزارهایی کنترل می شود. اجتماعات محصور زاییده این عصر و تحولات کنونی نیستن د . تاریخ پیدایش اجتماعات محصور به تاریخ سکونت بشر و شکل گیری اجتماعات بشری باز می گردد. در دهه های اخیر اجتماعات محصور در سطح جهان مورد توجه فراوان مدیران و برنامه ریزان شهری قرار گرفته اند. اما در کشور ما این امر با بی توجهی بسیار رو به رو بوده است. برای درک ارتباط اجتماعات محصور با پایداری شهری انگاشت ها و مفاهیم کلیدی اجتماعات محصور در برخورد با مسائل شهری تعیین شده و در قالب نظریه ها و تجربیات موجود در مقیاس جهانی و داخلی، اصول و معیارهای را برای توسعه پایدار در مقیاس شهر و محله مطرح و تدوین شد. بدین ترتیب معیارهای امنیت و ایمنی، پویایی و سازگاری، تنوع، سرزندگی، هوی ت و خوانایی، پیوستگی اجتماعی، حس اجتماع، کیفیت زندگی و مطبوعیت، آسایش، دسترسی، تراکم و ظرفیت قابل تحمل محله در شهرک دریاکنار مورد تحلیل قرار گرفت و با به کار گیری فن تحلیل اثر، اثرات محصوریت شهرک دریاکنار بر پایداری شهر بابلسر مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برخی از نتایج پژوهش حاکی از آن است محصوریت ممکن است به افزایش پیوستگی اجتماعی، افزایش حس اجتماع، آسا ی ش و امنیت در سطح اجتماع محلی بیانجامد (چنانچه تا حدودی توانسته در شهرک دریاکنار بدین گونه موثر باشد) اما در ارتباط با شهر منجر به جدایی اجتماعی ساکنین درونی اجتماع محصور و ساکنین محیط پیرامون می شود . همچنین اجتماعات محصور چون دریاکنار کاهش احتمال ارتکاب جرم در محدوده درونی خود از طریق ابزارهای کالبدی، وقوع جرم را به نواحی بیرونی منتقل نموده و احتمال ارتکاب جرایم را در نواحی پیرامونی افزایش می دهند و بنابراین می توانند برای پایداری شهری خطر آفرین باشند.

Keywords:

اجتماعات محصور , شهرک دریاکنار , شهر بابلسر , پایداری شهری , پایداری محلی , اصول و معیارها , اثرات