غلامرضا خوشفر - استادیار گروه علوم اجتماعی دانشگاه مازندران
سمیه خسروی - دانشجوی کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه گلستان
مجتبی حسین نژاد - کارشناس برنامه ریزی روستایی دانشگاه زابل

مدیریت مهم ترین عامل در حیات، رشد و بالندگی یا مرگ یک جامعه است و روند حرکت از وضع موجود به سوی وضع مطلوب را کنترل میکند. زندگی مدرن شهری از یک سو، تمرکز قدرت در شهر های ایران از دیگر سو باعث شده است که مناسبات و روابط اجتماعی و مشارکت مردم در اداره امور شهر به سردی گراییده و تنها را فائق آمدن بر این مسائل احیاء روابط محلی و محله ای است. محور اصلی این بحث نقش محلات در مدیریت شهری در راستای نیل به توسعه شهری پایدار می باشد که به روش کتابخانه ی واسنادی انجام گرفته است. بی تردید موثرترین و پایدار ترین برنامه برای مدیریت شهری نظام محله محوری می باشد. نظامی که هم به اداره شهر وهم به حمایت از شهروندان بر میخیزید ذکر این نکته حائز اهمیت است که، از یک طرف بدون مشارکت مردم محلی در کنار دولت و بازار دست یابی به توسعه پایدار غیرممکن است. و از طرف دیگر اگر ما بخواهیم محله محوری را هماند شهرهای سنتی احیا کنیم باید شاخصه های آن را متناسب با زندگی امروز تعریف کنیم، چرا که نظام محله ای امروزه به لحاظ کالبدی وجود ندارد. در نهایت این گونه نتیجه گرفته شده است که به منظور بهبود شرایط زندگی انسان شهری و افزایش گرایش شهروندان در مشارکت اداره شهر مسئولان و برنامه ریزان بایستی ارتقاء فرهنگ شهری و محله ی را وجههی همت خویش گمارند.

مدیریت، مدیریت محله محور، توسعه پایدارشهری