بررسی و مقایسه اثرات نانوصفحات گرافن اکساید و نانوصفحات اصلاح شده گرافن اکساید روی خواص مکانیکی فیلم های کیتوسان

در این پژوهش، ابتدا نانوصفحات گرافن اکساید (GO) به روش اصلاح شده هامر سنتز شدند. سنتز GO توسط آنالیزهای UV-Vis و FTIR تایید شد. برای غلبه بر برهمکنش های واندروالسی بین صفحات گرافنی، رسیدن به بالاترین پایداری (پخش عالی) و جلوگیری از آگلوموریت لایه های GO، آن ها را به روش کووالانسی با پلیمر آبدوست پلی اتیلن گلیکول (PEG) اصلاح کردیم. نتایج حاصل از FTIR و UV-Vis نشان داد که پلیمر PEG با موفقیت روی سطح GO گرافت شده و تشکیل پیوند استری (COO-) دادند. تصاویر عکاسی از نمونه ها نشان داد که گرافن اکساید اصلاح شده (GO-PEG) نه تنها پایداری طولانی مدتی در آب دارد، بلکه می تواند در محلول های بیولوژیکی (سرم و نمک ها) دیسپرس و توزیع پایداری داشته باشد. فیلم های نانوکامپوزیتی توسط تکنیک محلولی تهیه شدند. عامل دار کردن سطح با PEG، به طور موثری سازگاری و پراکندگی صفحات GO را در ماتریکس کیتوسان (CS) بهبود بخشید. تست تنسایل نشان داد که فیلم های کیتوسانی حاوی صفحات گرافنی اصلاح شده (CS/GO-PEG) خواص مکانیکی بالاتری نسبت به فیلم های حاوی گرافن اکساید خالص (CS/GO) دارند. نتایج ما نشان می دهد که فیلم های نانوکامپوزیتی CS/GO-PEG، می توانند کاندیدای مناسبی برای بسته بندی های زیست تخریب پذیر باشند

Keywords:

گرافن اکساید , پلی اتیلن گلیکول , اصلاح سطح , نانوکامپوزیت