زهرا استوار - دانشجوی کارشناسی ارشد، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران
سامال بابان زاده - استادیار، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران
شهرام مهدی پورعطائی - استاد، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران

با توجه به محدود بودن منابع آبی و تغییرات آب و هوا،فناوری تصفیه آب توسط غشاها توجه زیادی را به خود جلب کرده است.هدف از اجرای این پژوهش سنتز و شناسایی غشاهای پلی سولفون است که ضمن داشتن پایداری حرارتی،مکانیکی وشیمیایی مناسب،قابلیت استفاده در غشاء جهت شیرین سازی آب را نیز داشته باشداما یکی از مشکلات این پلیمرها خاصیت آب گریزی ساختاری آن هامی باشد. ابتداغشاهایی برپایه ی پلی( اتر سولفون) جدید به روش پلیمریزاسیون تراکمی از واکنش منومرهای 4-هیدروکسی فنیل سولفید و دی کلرو دی فنیل سولفون سنتز شد و توانایی آنها در حذف نمک از آب مورد بررسی قرار گرفت. جهت افزایش آبدوستی، نانو ذره آبدوست سپیولایت به ماتریس پلیمری استفاده شد. دراین بخش با افزودن0/1، 0/5، 3و 5 درصد وزنی نانو ذرات سپیولایت به ماتریس پلیمر، نانو کامپوزیت های مربوطه تهیه گردیدند که با این روش نیز خاصیت آب گریزی غشاهای پلی سولفون اصلاح شد.آزمون هایGPC،و تست عملکردی غشاء در سیستم شیرین سازی آب جهت بررسی خواص پلیمر و نانوکامپوزیت های سنتزی انجام شد. با بررسی و مقایسه نتایج حاصله از غشاها به طورکلی نتیجه گرفته شد که،پلیمرهایبا درصد بهینه (3% وزنی) نانوذره سپیولایت خواص مطلوب تری مانند شار آب (L/m2.min 142) و طرد نمک بیشتری حتی از پلیمرهای تجاری اولتراسون Sخریداری شده از شرکت BASF از خود نشان می دهد.

پلی سولفون، نمک زدایی از آب، سپیولایت، اسمز معکوس