محیا قناعی - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته مدیریت شهری دانشگاه تهران
محمد موسی خانی - استادیار دانشکده مدیریت دانشگاه تهران

یکی از مباحث بسیار مهم و در عین حال جدید که از دهه 1980 به بعد در ادبیات توسعه مطرح شده، موضوع حکمرانی خوب است.این مساله به ویژه در کشورهای در حال توسعه در راستای استقرار و نهادینه سازی جامعه مدنی در سیاست های مربوط به اعطای کمک ها از جایگاه ویژه ای برخوردار شده است. حکمرانی شهری، فرایندی است که بر اساس کنش متقابل میان سازمان ها و نهادهای رسمی اداره شهر از یک طرف، و نهادهای غیر رسمی جامعه مدنی یا عرصه عمومی از طرف دیگر شکل می گیرد. مشارکت نهادهای غیر رسمی و تقویت عرصه عمومی در اداره شهر می تواند به سازگاری منافع گوناگون و در نتیجه به پایداری توسعه شهری منجر شود. مشکل و مانع عمده در کشورهای در حال توسعه این است که شبکه های ارتباطی کاملا سازمان نیافته هستند و تنها می توانند مقدار محدودی از اطلاعات آن هم با کیفیت نامناسب را منتقل نمایند و مفهوم پروژه شهری نیز وجود ندارد در نتیجه مشکلات متعددی در رابطه با عدم تناسب بین نیازها و پروژه ها و ایجاد بخش های غیر رسمی مشاهده خواهد شد . همچنین پروژه های خدمات عمومی هم از سطح بالای شکست رنج خواهند برد. از نقطه نظر این تحلیل، شناخت فرآیندهای مدیریت شهری بر پایه اصول حکمرانی خوب و ارتقای پروژه های شهری برپایه مدیریت دانش که مشارکت شهروندان را در یک فعالیت منسجم و جامع بسیج کند ضروری است. راه حل پیشنهادی عمل کردن در دو سطح است: ساختاربندی بهتر شبکه های بازیگران از طریق به کارگیری ساختارهای مشارکتی تبادل بین بازیگران و فضاهای مشاوره ای رسمی و استفاده از امکانات ارائه شده توسط تکنولوژی اطلاعاتی و ارتباطی ICT از جمله سیستم های اطلاعاتی جغرافیایی به منظور کیفیت بهتر تبادل اطلاعات.

حکمرانی خوب، حکمرانی خوب شهری، مدیریت دانش، سیستم های اطلاعاتی جغرافیایی، مشارکت