ارزیابی تاثیر الکترود کربنی بر پایداری سلولهای خورشیدی پروسکایتی متخلخل

چالشهایی نظیر تولید در مقیاس صنعتی، کاهش هزینه ها و دستیابی به پایداری بازده طولانی مدت، کاربرد سلولهای خورشیدی پروسکایتی را با محدودیت مواجه کرده است. استفاده از مواد کربنی به عنوان الکترود پشتی با توجه به ویژگیهایی همچون قیمت کمتر، در دسترس بودن، رسانایی الکتریکی بالا و پایداری شیمیایی مطلوب از جمله راهکارهایی است که میتواند نقش موثری در بهبود عملکرد این نسل از سلولهای خورشیدی ایفا کند. بر همین اساس، هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر استفاده از الکترود کربنی بر عملکرد و پایداری سلول خورشیدی پروسکایتی سه کاتیونی دوهالوژنه در مقایسه با الکترود طلا است. ارزیابی های فتوولتائیکی نشان داد که بازده تبدیل توان سلول خورشیدی پروسکایتی با الکترود کربنی و الکترود طلا به ترتیب %7/3 و %10/4 بود. بررسی پایداری بازده تبدیل توان به عنوان یکی از عوامل موثر در تجاریسازی سلولهای خورشیدی پروسکایتی نشان داد که سلولهای با الکترود کربنی %86 و سلولهای با الکترود طلا %71 از بازده اولیه خود را پس از 500 ساعت قرارگیری در دمای اتاق حفظ کردهاند. با توجه به نتایج؛ با وجود کاهش بازده تبدیل توان، کربن به دلیل هزینه کم، انجام لایهنشانی در دمای پایین و بهبود پایداری بازده میتواند گزینه مناسبی برای استفاده به عنوان الکترود پشتی در سلولهای خورشیدی پروسکایتی باشد.

Keywords:

سلولهای خورشیدی پروسکایتی , الکترود کربن , الکترود طلا , بازده تبدیل توان , پایداری.