ناصح یوسفی - کارشناسی ارشد معماری، مدرسو مدیر گروه معماری دانشگاه جامع علمی کاربر

تجربه طراحی و یا به عبارتی کلی تر، طراحی محیطهای یادگیری برای معماران مختلف دوران معاصر همواره چالش بر انگیز بوده است. معمارهای مختلف در این حوزه به ارائه طرح هایی با توجه به ویژگیهای طراحی خود نموده اند و بعضا توانسته اند با توجه به تئوریهای آموزشی و خواست از آموزش به خلق مکانهای مناسب همت گمارند. در نظریه های هنجاری طراحی محیط اظهار نظرهای زیادی راجع به تاثیر طراحی بر تعامل اجتماعی مردم شده است . این موضوع از سالها قبل مورد بحث طراحان شهری بوده و مباحث آن مورد استفاده اکثر طرح های بزرگ معماری نیز می باشد. مدرسه محله بعنوان یک محیط یادگیری نه تنها می تواند عملکردهای مختلفی به خود بگیرد بلکه می تواند به عنوان کانون فرهنگی و اجتماعی محله ، در تعاملات رفتاری و اجتماعی آنان نیز موثر باشد که از مزیت های مهم آن به غیر از مشارکت مردمی ، صرفه جویی اقتصادی حاصل از آن و رفع نابرابری هایی است که در اثر فقدان تسهیلات در بسیاری از مدارس و محله ها در مناطق مختلف کشور از خود بروز دهد و به تقویت هویت محله و احیاء مرکز محله کمک خواهد نمود . در این مقاله که به روش کیفی _ توصیفی صورت گرفته با فرض اینکه مدرسه محله نقش مهمی در ارتقاء تعاملات اجتماعی و احیاء مراکز محله ای دارد،می تواند در توسعه شهری پایدار موثر باشد . از همین رو به بررسی و شناخت مدرسه محله و پتانسیل های آن در جهت توسعه شهری پایدار می پردازد و همچنین با تعریف چنین محیط های یادگیری در محلات سعی در احیاء هویت محله ای و مرکز محله ای بعنوان کانون های مهم شهری در ایران دارد.

مدرسه محله، توسعه شهری پایدار ، تعاملات اجتماعی ، مرکز محله ، هویت محله ای