نانوشهر، چالش الگوی توسعه شهری پایدار

نانوشهر با داعیه همه معیارهای خوب وآرمانی هزاره سوم - از تکنولوژی نانو تا شکل پایدار شهری- همانند آنچه توسط ترقی گرایانی مانند گارنیه در اوایل قرن 20 ام مطرح می شود یا الگوهایی که اصلاح طلبان برای شهرهای آرمانی خود ارائه می کنند؛تلاش در ارائه الگوی آرمانی پایدار شهری را برای شهرهای قرن 21 دارد. اهمیت موضوع در آنست که نانوشهر، به مانند شهر صنعتی گارنیه در آغاز قرن بیستم، در پی ارائه الگویی برای توسعه شهری قرن 21 ام است؛ که درحال حاضر با نام الگوی توسعه شهری پایدار در نزدیکی چندیگار هند ساخته می شود. همچنین نانوشهر بر مبنای نظریه و فلسفه های شناخته شده بنا نشده است؛ بلکه تجربه ای است که می خواهد به نظریه برای توسعه شهری منتهی شود و ردپای اصول تجربه گرایی را دراین ایده میتوان دید. با توجه به نوبودن موضوع، در این مقاله سعی می شود تا الگوی توسعه شهری پایدار به موازات چارچوب ترقی گرایی و تجربه گرایی به منظور درک و تحلیل بهتر آرمانشهر نانو بررسی شود. اساس این تحلیل بر مبنای استخراج معیارهای اصلی رویکردهای دریافتی از پروژه نانو شهر با تمرکز بر پایداری شهری است. جایگزینی این معیارهاارزیابی اولیه نانوشهر را حاصل می کند. این تحلیل بیانگرآنست که نانوشهر بر مبنای تجربه شهری بنا شده تا با نشان دادن یک تجربه موفق به ارائه الگو توسعه پایدار شهری برسد. در واقع این ویژگی که پراگماتیسم را در زمان خود تعمیم بخشیده و خواهان موفقیت بوده، بدون آنکه تعصب ماده گرایانه تجربه گرایی داشته باشد؛ در نانوشهر یافت می شود. نهایتا با تحلیل الگوی توسعه شهری پایدار نانوشهر، مشخص می شود که برخلاف ادعاهای موجود، نمی توان از نظر اجتماعی اطمینان داشت که این الگو یک الگوی پایدار شهری موفق باشد، چراکه شباهت بسیاری میان تجربه های ناموفق مدرنیسم و نانوشهر دیده می شود.

Keywords:

نانوشهر , ترقی گرایی , تجربه گرایی , شهر پایدار