آیناز شیرازی زاده - فارغ التحصیل مهندسی شهرسازی از دانشگاه گیلان

واژه توسعه پایدار شهری از سال 1987 و پس از انتشار گزارش کمیسیون برنتلند تحت عنوان آینده مشترک ما در جامعه جهانی شناخته شد.با توجه به تعریف دستور کار 21 توسعه پایدار نوعی از توسعه است که مطابق نیازهای نسل امروز بدون به خطر انداختن فرصتهای نسل های آینده برای رفع نیازهای خود است.با این تعریف توسعه شهری به عنوان یک مفهوم فضایی، را می توان به معنی تغییرات در کاربری زمین و سطوح تراکم، جهت رفع نیازهای ساکنان شهر در زمینه مسکن، حمل و نقل، اوقات فراغت و غذا و غیره، تعریف کرددر طول زمان، شهری از نظر زیست محیطی قابل سکونت و زندگی (هوای پاک، آب آشامیدنی سالم، اراضی و آبهای سطحی و زیرزمینی بدون آلودگی و غیره)، از نظر اقتصادی بادوام (اقتصادی شهری باید بتوان با تغییرات فنی و صنعتی جهت حفظ مشاغل پایه ای اش هماهنگ شود و مسکن مناسب و در حد استطاعت ساکنانش را با یک بار مالیاتی سرانه عادلانه تأمین نماید. با این دیدگاه هدف از انجام این پژوهش ارائه راهبرد هایی برای برنامه ریزی با رویکردی پایدار و در جهت ارتقا کیفیت توسعه شهری ی باشد بگونه ای که بتوان با استفاده از حداقل های موجود ، حداکثر هایی مطلوب را در جهت ایجاد توسعه پایدار محیطی برای شهرها به دست آورد.این پژوهش از نوع تحقیقات کیفی بوده و برای نیل به هدف درنظر گرفته شده از تجارب مدیریتی و اجرایی آلمان به عنوان یک کشور توسعه یافته استفاده شده است و در نهایت با ارزیابی راهکارها، چک لیستی از شاخص های پایداری تدوین میگردد و راهبردهای رسیدن به توسعه پایدار در ایران پس از بومی سازی نتایج حاصل از واکاوی مورد پژوهی مورد بح ث ارائه می شود.

توسعه پایدار ، مدیریت شهری، مشارکت مردمی، اقتصاد پایدار، دستور کار 21 ،تجارب آلمان