معیارهای دستیابی به سرزندگی پایدار در فضاهای عمومی شهرهای جدید با تکیه بر شاخص های توسعه پایدار(مطالعه موردی شهر جدید گلبهار)

شهرهای جدید به دلیل عدم رعایت شاخص های توسعه پایدار با مشکلات کالبدی، اقتصادی، اجتماعی... بسیاری مواجه می باشند. فضاهای عمومی شهری درآنها بدون هیچگونه بار فرهنگی و اجتماعی به حیات خود ادامه می دهند و این امر باعث تشدید بحران هویت و عدم سرزندگی در آنها شده است. باتوجه به اهمیت توسعه شهری پایدار در ادبیات شهرسازی، پرداختن به اصول و معیارهای توسعه سرزندگی پایدار در فضاهای عمومی شهری به عنوان یکی از شاخص های توسعه پایدار، ضروری به نظر می رسد. امروزه تأمین نشاط و سرزندگی شهری به یکی از دغدغه های اصلی نظام های مدیریت شهری به ویژه در کشورهای توسعه یافته تبدیل شده است.(گلکار، 1386 ) هدف از پژوهش حاضر، بررسی معیارهای ارتقاء سرزندگی در فضاهای عمومی جهت نیل به سرزندگی پایدار شهری و بررسی این معیارها در فضای عمومی مرکزشهر جدید گلبهار می باشد. با تکیه برنظریه ها و تجربیات موجود، معیارهای نیل به سرزندگی پایدار در فضاهای عمومی بارعایت شاخص های توسعه پایدارعبارتند از: (تنوع جاذبه ها)، (فعالیت های شبانه روزی)، (قابلیت دسترسی و اتصال)،(آسایش). (بهداشت)، (مشارکت شهروندان)، (زیبایی شناسی)، (خوانایی). براین اساس معیارهای فرعی تاثیرگذار بر هریک از شاخص های اصلی چون تنوع خدمات و دادوستد ، تنوع فعالیت های هنری و سرگرمی، کاربری های مختلط، حمل و نقل عمومی، پیاده روی و دوچرخه سواری، ضوابط برای افراد با نیازهای خاص، امنیت اجتماعی و کالبدی، هویت و حس تعلق به مکان، مدیریت شهری، عدالت و ... معرفی می شوند. از طریق توزیع پرسشنامه و تجزیه تحلیل اطلاعات از روش تحلیل چند متغیره، میزان سرزندگی محدوده مطالعاتی متوسط ارزیابی شد و با استفاده از روش رگرسیون لجستیک میزان تاثیر هریک از شاخص ها در سرزندگی محدوده مطالعاتی مشخص و در پایان راهکارها و جداولی معرفی شده که میتواند مبنایی جهت اولویت بندی شاخص ها و ارتقاء آنها در جهت نیل به . سرزندگی پایدار درمحدوده مطالعاتی باشد 1

Keywords:

توسعه پایدار شهری , سرزندگی شهری , فضاهای عمومی , شهرجدید , تنوع جاذبه ها , دسترسی , آسایش