تأثیر ساختار کالبدی بر پایداری محله

پایداری نه تنها در مفهوم معمول آن که مباحث انرژی، محیط زیست، اکولوژی، فنآوری بومی، کاهش آلودگیها و مشارکت مردم را دربر میگیرد، بلکه توجه به تعامل کالبد با رفتارهای انسانی، ایجاد پایداری اجتماعی با بالا بردن کیفیت زندگی و تأمین عدالت را نیز شامل میشود. در محله پایدار، علاوه بر توجه به اکولوژی، محیط زیست، انرژی و سایر مقولاتی که به آنها اشاره شد، باید حس تعلق به مکان، ایجاد و افزایش یابد. با حفظ تراکم و ارتباطهای سالم و پیش بینی اندازه مناسب برای سکونتگاه، روابط اجتماعی مطلو ب توسعه یابد و مفهومی دیگر از حیات مدنی ایجاد شود. محله پایدار چنان سازمانی دارد که امکان ارضای نیا ز شهروندا ن و رضایتمندی از زندگی را بدون ایجاد مشکل و نارسایی در شرایط زیست آیندگان فراهم میآورد. بسیاری از محلات درگذشته م ی- توانستند خودکفا عمل کرده و نیازهای خود را تأمین کنند. هم اکنون نیز در واحدهای محله لازم است این امکان فراه م شو د ک ه کلیه نیازهای ساکنین تأمین گردد؛ چرا که در محلات پایدار دسترسی به خدمات در زمینههای مختلف، مساکن استاندارد و امکانات زندگی فراهم است. در بافت قدیمی شهرهای ایران بیشتر محلات دارای وضع نابسامانی هستند که این وضع معلول سیمای بصر ی بیمار شهر است که خود زاییده کالبدی نامناسب است. در این پژوهش، هدف آن است که ابتدا میزان تأثیرات احتمالی یک ساختا ر کالبدی مناسب بر پایداری محله از طریق استخراج معیارهای پایداری از منابع موثق موجود بررسی شود و در انتها معیارهای کالبدی مناسب برای پایداری محله تفسیر شوند

Keywords:

پایداری , شهر پایدار , محله , ساختار کالبدی