شناسایی پیشایندهای فردی موثر بر توسعه استعدادهای سازمانی

در وضعیت رقابتی موجود که میزان تغییر و عدم اطمینان محیطی در حال افزایش بوده((,Stewart & Brown, 2011 ونوآوریهای مداوم و سریع اصلیترین ویژگیهای آن است((Armestrang, 2008، معمولا بسیاری از سازمانها تلاششان راتنها در جهت جذب کارکنان به کار میگیرند و زمان کمی را صرف توسعهی آنها میکنند((Annakis & et al, 2014، که نتیجه آن کمبود نیروهای مستعد برای پرکردن پستهای استراتژیک سازمانی خواهد بود و این کمبود بهطور اساسی، توانایی سازمان را برای رشد و توسعه محدود خواهد کرد(.(Collings & Mellhi, 2009 توسعه استعداد به عنوان مولفهی مهمی ازفرایند کلیتر مدیریت استعداد((Garavan & et al, 2012، نیز بسیار حائز اهمیت است؛ زیرا توسعه استعداد یکی از مهمترین عوامل موفقیت کسب و کار و حفظ مزیت رقابتی در سازمانها بهشمار میرود، به صورتی که افراد مستعد میتوانند ارزشهای بسیار زیادی را برای سازمان به ارمغان آورده و باعث رشد و شکوفایی سازمان گردند(.(Sweem, 2009 به عقیده( Ketter, (2010، توسعه ی استعداد امری لازم و ضروری است به این دلیل که سازمانها را قادر می سازد تا بتوانند با وجود در اختیار داشتن منابع کمتر در محیط پیچیده، پویا و نامطمئن امروزی رقابت کنند. در درون هر سازمانی استعدادهای بسیاری وجود دارد که سرشاراز منابع اند و در صورت عدم توسعه، پنهان و منفعل باقی می مانند(.(Neal & Sonsino, 2012 به عقیده((Wilcox, 2016، توسعه استعداد باید علاقه افراد برای پیشرفت شغلی و نیاز سازمانها برای بهره برداری از حداکثر توان نیروی انسانی را بر آورده سازد. به زعم گاروان و همکاران((Garavan & et al, 2012، در پژوهشهای مربوط به مدیریت استعداد کمتر به توسعه استعدادها، علیرغم اهمیت بالای آن، توجه شده و این سهم بسیارکمتری از پژوهشها را به خود اختصاص داده است. وورال وهمکاران((Vural & et al, 2012، نیز بیان میدارند که سازمانها در شناسایی و توسعه کارکنان خود چندان موفق نیستند و این خود نشان دهنده عدم توجه به فرایند های مدیریت استعداد در سازمان میباشد.مدیریت استعداد موضوعی بوده است که در دو دهه گذشته از سوی صاحب نظران و محققان توسعه منابع انسانی مورد پژوهش قرار گرفته است. اما علیرغم اهمیت و تاثیر آن در بهبود کارکردهای مختلف و متنوع سازمانی، تاکنون پژوهشی به طور مشخص به شناسایی اثرات عوامل فردی زمینه ساز آن به ویژه در بخش توسعه استعدادها نپرداخته است. شناسایی عوامل فردی تاثیرگذار بر توسعه استعداد کارکنان میتواند چهارچوبی برای سیاست گذاری، برنامه ریزی و پیاده سازی نظام توسعه استعدادها فراهم نماید. لذا، با توجه به شکاف پژوهشی در این زمینه، تحقیق حاضر کوشیده است ابتدا با روش کیفی به کشف و شناسایی این عوامل پرداخته و در ادامه با بهرهگیری از روش کمی مدلسازی معادلات ساختاری، الگوی پیشایندهای فردی موثر بر توسعه استعداد کارکنان را ارائه نماید.