شهربانو خشکاب - دانشجوی دکتری آموزش عالی دانشگاه تهران دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی

مطالعات و دستاوردهای حاصل از مطالعات عرصه ی مدیریت، سازمان و منابع انسانی سالها است که موضوع بهره وری را به عنوان یک شاخص اساسی در ارتباط با عملکرد سازمان و کارکنان مورد توجه، تاکید و بررسی قرار داده است. در دنیای مبتنی بر رقابت جهانی وتحولات گسترده و روزافزون فن آوریهای نوین اطلاعاتی و ارتباطاتی، سیاستگذران و مدیران سازمانها ارتقاء بهره وری را به عنوان یک هدف کلیدی، مورد عنایت قرار داده اند. بهره وری با عنوان حداکثر حصول منفعت از نیروی انسانی، توان، استعداد و مهارتهای وی و منابع مالی و مادی سازمان به منظور ارتقاء کارایی و اثربخشی عملکرد سازمان، و تحقق اهداف و تصمیمات بهینه واکنشی است که سازمانها و متولیان آنها در راستای مقابله با مساله ی کمیابی منابع از خود بروز میدهند. نهایت اینکه، تقاضا در عرصه های متنوع فعالیتهای سازمانی در دنیای تحولی امروز، روزافزون است و در چنین شرایطی مطلوبترین واقتصادیترین رویکرد بهره برداری از منابع وامکانات محدود جهت تامین نیازهای نامحدود، استفاده بهینه از منابع و عوامل تولید و یا به عبارتی ارتقاء بهره وری از طریق رویکردهای موثری نظیر فعالیتهای آموزشی و توسعه ی ظرفیتهای مولد عاملان است. در این راستا پژوهش حاضر در سه بخش مشخص به بررسی مقوله های آموزش، بهرهوری و آثار آموزش بر بهره وری نیروهای انسانی سازمان پرداخته است.

آموزش، سرمایه انسانی، بهره وری