پویش ملی دوباره دانشگاه: تجربه نگاری اعضای هیات علمی در خصوص سیاست های حاکم بر آموزش عالی

فرض این مقاله بر این است که سیاست گذاری های علمی بدون مشارکت و حمایت حداکثری اعضای هیات علمی، مقرون به نتیجه نخواهد بود و همچنین ادامه سیاست ها بدون اخذ بازخورد از اساتید دانشگاه های سراسر کشور نابخردانه و خسارت بار خواهد بود. در آبان ماه سال 96 گروهی از اعضای هیات علمی کشور، حرکت اصلاح طلبان های تحت عنوان پویش ملی دوباره دانشگاه را در راستای نقد سیاست های علمی کشور راه اندازی کردند. نقد سیاست های علمی کشور، پیش از این در قالب همایش، میزگرد، مقاله و سخنرانی مرسوم بوده و هست. اما راه اندازی یک کمپین در این ابعاد در کشور بدون سابقه است. پویش ملی دوباره دانشگاه در واقع تجربه زیسته جمع کثیری از اساتید دانشگاه را در خصوص سیاستهای علمی کشور تجمیع کرده و به تصویر می کشد. متن بیانیه پویش، با هم فکری بیش از بیست تن از اساتید سراسر کشور تنظیم شد و بعد از بارگذاری و دریافت بازخوردهای دیگر اساتید، چندین بار ویرایش شد. بیانیه شامل شش بند است: کم یگرایی لجام گسیخته، اولویتزدایی از وجوه آموزشی و تربیتی دانشگاه، خانه سازی در زمین دیگران، یکسان سازی حوزه های علمی مختلف، ارزش زدایی از علم، افول مرجعیت و اقتدار حقوقی استادان دانشگاه. در انتها نیز چند پیشنهاد کلی به وزارت علوم، تحقیقات و فناوری و همچنین شورای عالی انقلاب فرهنگی ارائه شده است. با پایان یافتن زمان مقرر، 1317 عضو هیات علمی از بیانیه پویش حمایت کردند. آنچه در این نوشته آمده است، گزارش تجربه نگاری این اتفاق تازه در آموزش عالی و بازخورد نقادانه سیاست های حاکم بر آن است.

Keywords:

پویش ملی دوباره دانشگاه , تجربه نگاری , آموزش عالی , سیاست گذاری ای علمی